(seul. prés. et imp. ἔκιον) aller, d’ord. en parl. de pers. IL. 2, 565, etc. ; OD. 4, 427, etc. ; en parl. de vaisseaux, IL. 2, 509 ; OD. 9, 64.

Étym. R. indo-europ. *ḱeih₂-, mettre en mouvement ; cf. κινέω, lat. citus, cieō.

κίεις A. Ch. 680; imper. κίε Od. 7.50, A. Pers. 1068, Supp. 852 (both lyr.); subj. κίῃς Od. 1.311; opt. κίοι 9.42, A. Supp. 504, κιοίτην, κίοιτε, Od. 15.149, 3.347; part. κιών, κιοῦσα (for the accent cf. ἰών), 4.427, al. ; impf. ἔκιον, Ep. 1 pl. κίομεν Il. 21.456: — go, in Hom. almost always of persons, 2.565, 24.471, Od. 4.427, etc. ; of ships, Il. 2.509; — Ep. Verb, Trag. only A. ; as etym. of κίνησις, Pl. Cra. 426c; in Hom. perh. always aor., unless impf. in Il. 23.257. (Cf. κινέω, κίνυμαι, Lat. cio.)

poet. = ἴω, εἶμι, gehen ; bei Hom. nur im conj. κίω, optat. κίοιμι, imperat. κίε, partic. κιών und impf. ἔκιον vorkommend ; ἄψορροι κίομεν Il. 21.456, gew. von Menschen u. lebenden Wesen übh., aber auch τῶν μὲν πεντήκοντα νέες κίον, 2.509, u. so sp.D.; Aesch. hat auch den indicat. praes., εἰς Ἄργος κίεις Ch. 664 ; imper. αἰακτὸς ἐς δόμους κίε Pers. 1025 ; κίοι Suppl. 504 (vgl. noch κιάθω). In Prosa nur bei Plat. Crat. 426c zur Ableitung von κινέω erwähnt.