ιος, acc. ιν (ἡ) [ῐᾰ]
      1 cithare. OD. 1, 153, etc. ; PD. P. 5, 87 ; AR. Th. 124 ;
      2 l’art de jouer de la cithare, IL. 3, 54, etc. ; OD. 8, 248.

Étym. κιθάρα.

ιος, ἡ, acc. κίθαριν, = κιθάρα, Hom. (who never uses the latter form), Od. 1.153, al., cf. Alc. Supp. 17, Pi. P. 5.65, Ar. Th. 124 (lyr.).
playing on the cithara, οὐκ ἄν τοι χραισμῇ κ. Il. 3.54, cf. Od. 8.248; κ. καὶ ἀοιδή Il. 13.731.

ιος, ἡ, = κιθάρα, die Zither, bei Hom. die gew. Form ; κῆρυξ δ' ἐν χερσὶν κίθαριν περικαλλέα θῆκε Φημίῳ Od. 1.153 ; Pind. P. 5.65 ; κίθαρίν τε ματέρ' ὕμνων Ar. Thesm. 124 ; sp.D. – Das Zitherspiel, die Kunst, die Zither zu spielen, ἄλλῳ μὲν γὰρ ἔδωκε θεὸς πολεμήϊα ἔργα, ἄλλῳ δ' ὀρχηστύν, ἑτέρῳ κίθαριν καὶ ἀοιδήν Il. 13.730 ; vgl. 3.54, Od. 8.248.