ατος (τὸ) proclamation à haute voix, particul. :
      1 proclamation par un héraut, SOPH. El. 683 ; PLAT. Leg. 953 e ; DÉM. 253, 7 ; ποιεῖσθαι, HDT. 8, 41 ; THC. 7, 82 ; θεῖναι, SOPH. Ant. 8 ; κηρύττειν, ESCHN. 75, 30, faire une proclamation ;
      2 promesse d’une récompense par un héraut, XÉN. Hell. 5, 4, 10 ; ESCHN. 58, 26.

Étym. κηρύσσω.

ατος, τό, (< κηρύσσω) that which is cried by a herald, proclamation, S. Ichn. 13, etc. ; κ. ποιέεσθαι Hdt. 3.52; ἐκ τοῦ κ. by proclamation, Id. 6.78; πόλει κ. θεῖναι S. Ant. 8; τῷ κ. ἐμμένειν Id. OT 350, cf. Ant. 454; κ. ἀνειπεῖν Th. 4.105; κηρύσσειν Aeschin. 3.154; κ. γιγνόμενον D. 18.83; announcement of victory in games, D.C. 63.14; mandate, summons, S. Ant. 162 (anap.); reward offered by proclamation, X. HG 5.44.10, Aeschin. 3.33.
preaching, Ev. Luc. 11.32, al.

τό, das durch den Herold Ausgerufene, Bekanntmachung, Befehl ; φασὶ πανδήμῳ πόλει κήρυγμα θεῖναι τὸν στρατηγόν Soph. Ant. 8, öfter, vgl. El. 673 ; ἄκουε καινῶν ἐξ ἐμοῦ κηρυγμάτων Eur. I.T. 239 ; κήρυγμα ἐποιήσαντο, = ἐκήρυξαν, Her. 8.41, wie Thuc. 7.82 ; auch κήρυγμα ἀνειπών, 4.105 ; ἄγρια Plat. Legg. XII.953e ; Folgde. – Auch die ausgerufene Belohnung, der auf eine Person oder Sache gesetzte Preis, Xen. Hell. 5.4.10.

κήρυγμα, -τος, τό
(< κηρύσσω), [in LXX: 2Ch.30:5 (קוֹל), Jon.3.2 (קְרִיאָה), Pro.9:3, I Est.9:3 * ;]
in cl.,
that which is cried by a herald, a proclamation. In NT (see Lft., Notes, 161), of God's heralds, proclamation, message, preaching (i.e. the substance as distinct from the act which would be expressed by † κήρυξις): Mat.12:41, Luk.11:32, 1Co.1:21, 2Ti.4:17, Tit.1:3; with genitive cubic., τὸ κ. μου, 1Co.2:4; ἡμῶν, 1Co.15:14; with genitive obj., Ἰησοῦ Χρ., Rom.16:25.†
(AS)