att. κάλη, ης (ἡ) :
      1 tumeur, particul. hernie, HPC. Aër. 284 ; GAL. 7, 321 ; ANTH. 6, 166, etc. ;
      2 bosse sur le dos d’un buffle, ARSTT. H.A. 8, 28, 5 (att. κάλη, corr. p. καίτη).

Étym. cf. les composés ἐντεροκήλη, βουϐωνοκήλη, etc.

Att. κάλη [prob. α], ἡ, tumour; esp.
rupture, hernia, Hp. Aër. 7 (pl.), AP 6.166 (Lucill.), 11.342.
hump on a buffalo΄s back, Arist. HA 606a16, in acc. pl. κάλας (v.l. χαίτας); in human beings, Eup. 276.1, Gal. 7.729, Artem. 3.45; καλήτης καὶ κάλη Ἀττικοί…, κηλήτης καὶ κήλη Ἴωνες Phryn. PS p. 81 B. (Cf. ONorse haull, OSlav. kyla, both = hernia.)

ἡ, att. κάλη, Geschwulst, bes. Bruch ; die besondere Art derselben wird von den Aerzten durch Komposita angegeben, ἐντεροκήλη, ἐπιπλοκήλη u. ä., Medic.; vgl. B.A. 47.21.