ος, ον :
      1 act. qui porte des fruits, fertile, ESCHL. Pr. 453 ; EUR. Or. 1086, etc. ; TH. H.P. 3, 2, 1 ; fig. productif, AR. Eq. 326 ;
      2 pass. subst. τὰ κάρπιμα, AR. Vesp. 264, les biens de la terre.

Étym. καρπός.

ον, fruit-bearing, fruitful, θέρος A. Pr. 455; στάχυς, πέδον, E. Supp. 31, Or. 1086; καρπίμους ἐτῶν κύκλους Id. Hel. 112; μυρρίναι Ar. Pax 1154; κισσοῦ κλάδοι Alex. 119.5; ξύλον LXX Ge. 1.11; κάρπιμα πρῷα early crops, Ar. V. 264; θερίσαι κάρπιμα to reap the fruits, CIG 4310.15 (Limyra), cf. PSI 4.292.13 (iii AD); κ. [ἀγαθά] property that yields a produce, opp. ἀπολαυστικά, Arist. Rh. 1361a17; opp. ἄκαρπα, Id. EN 1125a12; metaph, ἀμέλγεις τῶν ξένων τοὺς κ.
from whom money can be wrung, Ar. Eq. 326.

fruchtbringend ; θέρος Aesch. Prom. 453 ; πέδον Eur. Or. 1086 ; στάχυς Suppl. 31 ; ἑπτὰ καρπίμους ἐτῶν κύκλους Hel. 111 ; τὰ κάρπιμα, Fruchtbäume, oder allgemeiner die Feldfrüchte, Ar. Vesp. 264 ; übertr., ἀμέλγεις τῶν ξένων τοὺς καρπίμους, d.i. die reichen, Eq. 326. In Prosa, Theophr., Ggstz von ἄκαρπος.

fruit-bearing, fruitful , (Aeschulus Tragicus), etc.:—; κάρπιμα, τά, fruit-trees or corn-fields , (Aristophanes Comicus); κάρπιμα ἀγαθά property that yields a produce , opp. to ἄκαρπα, (Aristotle Philosopher):—;metaphorically, τῶν ξένων τοὺς κ. rich foreigners from whom money can be wrung , (Aristophanes Comicus) (ML)