ατος (τὸ) :
      1 victime sacrifiée, EUR. H.f. 995, d’où sacrifice, SOPH. Ph. 8 ; PLAT. Rsp. 378 a, etc. ; θ. τοῦ Ἀπόλλωνος, THC. 5, 53, sacrifice offert à Apollon ; θ. λεύσιμον, ESCHL. Ag. 1118, sacrifice d’une victime (Clytemnestre) à lapider (pour venger le meurtre d’Agamemnon) ; p. ext. offrande (de fruits) SOPH. El. 634 ;
      2 gâteau pour le sacrifice, THC. 1, 126.

➳ Lac. σῦμα, THC. 5, 77.

Étym. θύω¹.

ατος, τό, (θύω¹) victim, sacrifice, SIG 56.31 (Argos, v BC), A. Ag. 1310, S. Ph. 8, Ar. Av. 901, Wilcken Chr. 1 iii 3 (iii BC), etc. ; τὸ θ. τοῦ Ἀπόλλωνος Th. 5.53; θ. θύειν, θύσασθαι, Pl. Plt. 290e, R. 378a, etc. ; usu. of animals, but πάγκαρπα θ.
offerings of all fruits, S. El. 634; <ἁγνὰ> θ., opp. ἱερεῖα, expld. by Sch. as cakes in the form of animals, Th. 1.126, cf. Pl. Lg. 782c, Poll. 1.26; prov., θ. Δελφόν ΄Barmecide΄s feast΄, Call. Iamb. 1.98. pl., of animals slaughtered for food, LXX Ge. 43.16. metaph, of persons, θ. λεύσιμον, prob. of Clytemnestra, A. Ag. 1118 (lyr.); πρόκεισθε θύματα τῆς ἡμετέρας ἐξουσίας Hdn. 2.13.5.
act of sacrifice, ὧδ’ ἦν τὰ κείνης θ. S. El. 573. [θυμα only Supp.Epigr. 2.518 (Rome, iv AD), cf. Hdn. Gr. 2.15.]

τό, das Geopferte, nach Phot. zunächst vom Weihrauch, ἐφέστια Aesch. Ag. 1310, πάγκαρπα Soph. El. 624 ; dann von Tieren, u. übh. Opfer, Ant. 903 ; neben λοιβή Phil. 8 ; neben εὐχαί O.R. 239 u. öfter, wie Plat. Legg. X.888c ; θύεσθαι Rep. II.578a ; Legg. VI.782c θύματα οὐκ ἦν τοῖς θεοῖς ζῷα, πέλανοι δὲ καὶ μέλιτι καρποὶ δεδευμένοι καὶ τοιαῦτα ἄλλα ἁγνὰ θύματα ; – θῦμα ποιεῖν, hinopfern, Gaet. 5 (VII.354).

1. that which is slain or offered, a victim, sacrifice, offering , [variant datesTragica Adespota, (Thucydides), etc.; πάγκαρπα θ. offerings of all fruits, (Sophocles Tragicus)
2. sacrifice , as an act, (Sophocles Tragicus): metaphorically, θ. λεύσιμον a sacrifice to be avenged by stoning [the murderers, 6th/5th c.BC] (ML)