ου (ὁ) [ῠ]
      1 bruit confus, tumulte, particul. bruit ou tumulte d’une assemblée, THC. 8, 92 ; EUR. Or. 905 ; θ. βοῆς, SOPH. Ph. 1263, clameur confuse ; particul. démonstration bruyante d’approbation ou d’improbation dans une assemblée, d’où applaudissements, AR. Eq. 547 ; PLAT. Prot. 339 d ; joint à κρότος, DÉM. 519, 10 ; ou au contr. murmures, clameurs, au plur. SOPH. Aj. 142 ; PLAT. Rsp. 413 d ; AND. 21, 30 ;
      2 p. suite, trouble, confusion, HDT. 7, 181, etc. ; THC. 4, 104 ; avec un inf. εἰς θόρυϐον ἤλυθον λευσθῆναι, EUR. I.A. 1349, j’en vins, par suite du tumulte, à courir le danger d’être lapidé.

Étym. pré-grec.

ὁ, noise, esp.
the confused noise of a crowded assembly, uproar, clamour, Pi. O. 10 (11).72, Th. 8.92, etc. ; θόρυβος βοῆς a confused clamour, S. Ph. 1263; θ. στρατιωτῶν Ar. Ach. 546; θ. Πυκνίτης Com.Adesp. 45D. ; θ. παρέχειν ἐν ταῖς βουλαῖς καὶ ἐν ταῖς ἐκκλησίαις OGI 48.9 (Ptolemais, iii BC); less freq. of an individual, E. Or. 905; of animals, θόρυβον δ’ οὐκ ἐφίλησαν ὄνων Call. Aet. Oxy. 2079.30. esp. in token of approbation or the contrary, Pl. R. 492b, 492c; applause, θ. Ληναΐτης Ar. Eq. 547; θ. καὶ ἔπαινος Pl. Prt. 339d, D. 19.195; θόρυβον καὶ κρότον ἐποιήσατε Id. 21.14.
groans, murmurs, And. 2.15; μεγάλοι θόρυβοι κατ έχουσ’ ἡμᾶς great murmurs are abroad among us, S. Aj. 142 (anap.).
tumult, confusion, θ. παρασχεῖν τινι Hdt. 7.181; ἐς θ. ἀπικέσθαι, καταστῆναι, Id. 8.56, Th. 4.104; ἐγένετο ὁ θ. μέγας, in a battle, ib. 14; κραυγὴ καὶ θ. Phld. Hom. p. 22 O. ; pl., θ. ὀχλώδεις καὶ παροινίαι Men. Mon. 239.
confusion of mind, θορύβους ἐνθυμηματικοὺς καὶ ἀποφθεγματικοὺς παρασκευάζειν Epicur. Nat. 14.9; ὁ παρὰ κακὰς δόξας θ. Phld. Rh. 2.31 S., cf. 40S. c. inf., ἐς θόρυβον ἤλυθον… λευσθῆναι I ran a risk of being stoned, E. IA 1349 (troch.). (Perh. cogn. with τονθορύζω.)

ὁ, Lärm, Geräusch, bes. das verworrene Durcheinanderschreien u. Lärmen einer großen Menschenmenge ; συμμαχία θόρυβον μέγαν παραίθυξε Pind. Ol. 11.74 ; τίς αὖ θόρυβος ἵσταται βοῆς Soph. Phil. 1247 ; θορύβῳ τε πίσυνος καὶ ἀμαθεῖ παρρησίᾳ Eur. Or. 905 ; ἐς θόρυβον ἦλθον λευσθῆναι I.A. 1349, d.i. in die Gefahr ; καὶ θορύβου καὶ πατάγου χυτρείου Ar. Lys. 328 ; ἦν δὲ θόρυβος πολὺς καὶ ἐκπληκτικός Thuc. 8.92 ; ἐκπληττόμενον ὑπὸ θορύβου τῶν πολλῶν Plat. Legg. II.659a, öfter ; bes. mißbilligendes od. lobendes Geschrei, ὅταν ξὺν πολλῷ θορύβῳ τὰ μὲν ψέγωσι τῶν λεγομένων ἢ πραττομένων, τὰ δὲ ἐπαινῶσιν Rep. VI.492b ; im Theater, Legg. IX.876b ; εἰπὼν ταῦτα πολλοῖς θόρυβον παρέσχε καὶ ἔπαινον τῶν ἀκουόντων Prot. 339d ; Ar. Eq. 547 u. A.; im schlimmen Sinne, μεγάλοι θόρυβοι κατέχουσ' ἡμᾶς ἐπὶ δυσκλείᾳ, böse Reden, Soph. Aj. 142. Auch = Verwirrung, Unruhe, καὶ ταραχή Plat. Polit. 273a ; Phaed. 66d u. Sp.

θόρυβος, -ου, ὁ
[in LXX for הָמוֹן, etc. ;]
a noise, uproar, tumult, as of an excited mob: Mat.26:5 27:24, Mrk.14:2, Act.20:1 21:34 24:18; of mourners, = ὄχλος θορυβούμενος, Mrk.5:38.†
(AS)