θυμο·ειδής, ής, ές [ῡ]
      1 d’un caractère résolu, courageux, p. opp. à ἄθυμος, HPC. Aër. 288 ; PLAT. Rsp. 456 a ; à βλακώδης, XÉN. Eq. 9, 1 ;
      2 plus souv. en mauv. part, irascible, querelleur, p. opp. à πραΰς, PLAT. Rsp. 375 ; en parl. de chevaux, rétif, ombrageux, p. opp. à εὐπειθής, XÉN. Mem. 4, 2, 25, etc.

Étym. θ. εἶδος.

ές, high-spirited, τὸ θ. Hp. Aër. 12; opp. ἄθυμος, Pl. R. 456a; opp. ὀργίλος, ib. 411c.
passionate, hot-tempered, opp. πραΰς, ib. 375c. of horses, mettled, X. Mem. 4.1.3; opp. εὐπειθέστατος, Id. Smp. 2.10; Comp., opp. βλακωδέστερος, Id. Eq. 9.1. Philos., τὸ θ.
spirit, passion, opp. τὸ λογιστικόν, τὸ ἐπιθυμητικόν, Pl. R. 440e, al., cf. D.L. 3.67. Adv. -δῶς Hdn. 4.3.3.

[ῡ], ές, mutig. zornig, Ggstz ἄθυμος, Plat. Rep. V.456a ; πραεῖα φύσις II.375e ; unterschieden von ἀκρόχολοι u. ὀργίλοι, III.411c ; Pferde, καὶ μαχητικοί, V.467e ; Xen. Hipp. 10.17. Ggstz von εὐπειθής, Mem. 4.2.25 u. öfter ; von βλάξ, Hipp. 9.1 ; καὶ εὔτολμος Hdn. 8.1.6 ; τὸ θυμοειδές, der Zorn, DL. 3.67 ; Mut, Plut. virt.mor. 6. – Advb., Sp., wie Hdn. 4.3.7.