ή, όν :
      1 propre à nourrir ou à faire croître, gén. PLAT. Pol. 267 b ; COM. (v. ci-dessous) ;
      2 qui concerne la nourriture ou la croissance : ἡ θρεπτικὴ δύναμις, ARSTT. An. 2, 4, 14, ou τὸ θρεπτικόν, ARSTT. Nic. 1, 13, 14, la force ou le principe de croissance.

• Cp. -ώτερος, DIPH. SIPHN. (ATH. 82 f) ; • Sup. -ώτατος, MNÉSITH. (ATH. 32 d).

Étym. θρεπτός.

ή, όν, able to feed or rear, τινος Pl. Plt. 267b, cf. 276b, 276c; nourishing, θρεπτικώτερα μῆλα Diph. Siph. ap. Ath. 3.82f; θρεπτικώτατος οἶνος Mnesith. ib. 1.32d.
of or promoting growth, ἡ δύναμις τῆς ψυχῆς θ. καὶ γεννητική Arist. de An. 416a19; ἡ θ. ψυχή ib. 415a23; τὸ θ.
the principle of growth, Id. EN 1102b11; ἡ θ. καὶ αὐξητικὴ ζωή ib. 1098a1; opp. φθαρτικός, Polystr. p. 23 W. Adv. -κῶς Porph. Gaur. 1.1.
causing to heal up, ἑλκῶν Dsc. 1.43.

zum Ernähren geschickt, dasselbe betreffend ; τέχνη Plat. Polit. 267b, ζωή Arist. Eth. 1.7.12 ; Sp. θρεπτικώτερος, -τατος, Ath. I.32d, III.82f.