(p. contr. poét. θρεῦμαι) :
      1 pousser de grands cris, ESCHL. Ag. 1165 ;
      2 tr. se lamenter sur, acc. ESCHL. Suppl. 110, Sept. 78 ; EUR. Med. 51.

Étym. p. *θρέϝομαι p.-ê. de la R. indo-europ. *d^hreu-, cf. θρόος.

only in pres., cry aloud, shriek, always of women, θρέομαι φοβερὰ μεγάλ’ ἄχη A. Th. 78; elsewh. only in part., μινυρὰ θρεομένας Id. Ag. 1165; πάθεα μέλεα θρεομένα Id. Supp. 112, cf. E. Hipp. 363; αὐτὴ θρεομένη σαυτῇ κακά Id. Med. 51 (trim., elsewh. lyr.). — Act. only in Hsch. (I.-E. dhreu-, cf. θροέω, θρῦ-λος.)