θηλέω-ῶ :
      1 intr. se couvrir de verdure, verdoyer, fleurir : τινος, OD. 5, 73 ; τινι, PD. N. 4, 143, de qqe ch. (plantes, fleurs) ; fig. νικαφορίαις, PD. N. 10, 42, de victoires remportées ; abs. A.RH. 3, 221 ; ANTH. 9, 363, 4 ;
      2 tr. faire croître, acc. A. ÉTOL. 1, 9.

➳ Impf. poét. θήλεον, OD. l. c. ; ao. dor. θάλησα [θᾱ] PD. N. 4, 88.

Étym. cf. θάλλω.

Dor. θαλέω, Ep. impf. θήλεον Od. 5.73; fut. θηλήσω (ἀνα-) Il. 1.236; Dor. poet. aor. θάλησα Pi. N. 4.88; part. θηλήσας AP 9.363 (Mel.); (τεθηλημένα is f.l. in Hp. Insomn. 90); — poet. for θάλλω, to be full of, abound in, c. gen., λειμῶνες μαλακοὶ ἴου ἠδὲ σελίνου θήλεον Od. l.c. ; c. dat., θάλησε σελίνοις Pi. l.c. ; νικοφορίαις ἄστυ θάλησε ib. 10.42. abs., grow luxuriantly, flourish, A.R. 3.221, AP l.c. ; of a child, IG 14.1971; prob. for ἐθάλλεον, Epigr. ap. Plu. 2.110b. causal, make to bloom, Alex. Aet. 3.9.

dor. θᾱλέω, grünen u. blühen ; von Wiesen, Od. 5.73 λειμῶνες σελίνου θήλεον, vom Eppich ; ἡμερίδες ἐθήλεον Ap.Rh. 3.221 ; Pind. N. 4.88 θάλησε σελίνοις, er blühte im Eppichkranz ; übertr., νικαφορίαις ἄστυ θάλησε N. 10.42 ; sp.D.