➳ Prés. opt. 2 sg. θηοῖο, IL. 24, 418 ; part. ion. θηεύμενος, HDT. 7, 146. Impf. 1 pl. épq. ἐθηεύμεσθα, OD. 9, 218 ; 3 pl. ion. ἐθηεῦντο, HDT. 3, 136 ou θηεῦντο, IL. 10, 524 ; OD. 17, 64 ; MOSCH. 12, 49. Dor. prés. θαέομαι [ᾱ] PD. P. 8, 45 ; impf. 3 sg. θαεῖτο, THCR. Idyl. 22, 200. Ao. impér. θάησαι, ANTH. App. 213 ; inf. θαησάμεναι, PD. P. 9, 62.
Étym. cf. θεάομαι et θάομαι.