ου (τὸ) :
      1 soufre, HOM. (v. ci-dessous) ; T. LOCR. 99 c ; ἄπυρον, DIOSC. 5, 124, soufre naturel, soufre vierge ; πεπυρωμένον, DIOSC. ibid. soufre obtenu par le feu ;
      2 fumée de soufre, OD. 12, 417.

➳ Épq. θέειον, IL. 8, 135 ; 14, 415, etc. ; OD. 14, 307 ; 22, 481 ; une fois θήϊον, OD. 22, 493.

Étym. R. indo-europ. *d^hues-, fumée.

neutre ou acc. masc. de θεῖος¹.

Ep. θέειον (in Od. 22.493 θήϊον), τό, brimstone, used to fumigate and purify, δέπας… ἐκάθηρε θεείῳ Il. 16.228; οἶσε θέειον…, κακῶν ἄκος Od. 22.481; δεινὴ δὲ θεείου γίγνεται ὀδμή, from a thunderbolt, Il. 14.415; ἐν δὲ θεείου πλῆτο, of a ship struck by lightning, Od. 12.417; ἐμβαλόντες πῦρ ξὺν θ. Th. 2.77, cf. 4.100; Κύριος ἔβρεξεν ἐπὶ Σόδομα καὶ Γόμορρα θ. καὶ πῦρ LXX Ge. 19.24; as a natural product, Hp. Aër. 7, Ph. 2.21, 143, Ti.Locr. 99c; θ. ἄπυρον Gal. 12.903; opp. πεπυρωμένον, Dsc. 5.107; cf. θεάφιον, θέαφος. (Perh. cogn. with θύω, θυμιάω, Lat. suffire.)

τό, the Divinity, v. θεῖος¹ ΙΙ.

τό, ep. θέειον u. θήϊον, der Schwefel ; ἐν δὲ θεείου πλῆτο Od. 14.307 ; οἶσε θέειον, γρηΰ, κακῶν ἄκος 22.481, wo es 493 heißt ἤνεικεν δ' ἄρα πῦρ καὶ θήϊον, zur Reinigung des Zimmers, in dem die Freier erschlagen worden ; weil man so dem Schwefel Unheil abwehrende Kraft zuschrieb, soll er von θεῖος, göttlich, seinen Namen bekommen haben. Einzeln bei Folgdn, wie Tim.Locr. 99c.

θεῖον, -ου, τό
[in LXX; Gen.19:24, Deu.29:23 Job.18:15, Psa.11:7, Isa.30:33 34:9, Eze.38:22 (גׇּפְרִית), 3Ma.2:5 * ;]
brimstone: Luk.17:29 (LXX), Rev.9:17-18 14:10 19:20 20:10 21:8.†
(AS)