θεο·πρόπος, ος, ον :
      1 qui fait connaître la volonté des dieux, en parl. de pers. IL. 13, 70 ; en parl. de ch. (parole, intelligence) SOPH. Tr. 822 ; Q. SM. 12, 534 ; d’où subst. ὁ θ. devin, prophète, IL. 12, 228 ; OD. 1, 416 ; τὸ θεοπρόπον, oracle, CALL. L. Pall. 125 ;
      2 messager envoyé pour consulter l’oracle, c. θεωρός, IL. 13, 70 ; ESCHL. Pr. 659 ; HDT. 1, 48, etc. ; PLUT. Cim. 18.

Étym. θ. πρέπω.

ον, prophetic, οἰωνιστής Il. 13.70; ἔπος S. Tr. 822 (lyr.); ἦτορ Q.S. 12.534. Subst., seer, prophet, Il. 12.228, Od. 1.416; of Moses, Ph. 1.199. θεοπρόπον, τό, = θεοπροπία, Call. Lav. Pall. 125 (pl.).
public messenger sent to inquire of an oracle, Ion. for θεωρός, Hdt. 1.48, al., A. Pr. 659, IG 12(5).141.9 (Paros, iii BC), SIG 548.2 (Delph., iii BC), Plu. Cim. 18; pl., as pr. n. of a family (= Θεοπροπίδαι, cf. D.L. 2.125), Porph. Abst. 2.9. (-προπο- assim. fr. -προκο-, cf. Lat. procus, precor.)

ὁ (gew. von θεός u. προειπεῖν abgeleitet ; Buttmann Lex. I p. 19 θεός u. πρέπω, der ein von der Gottheit gegebenes Zeichen deutet ; nach EM. u. Eust. θεοῖς πρέποντα λέγων ; Hesych. μάντεις ἐκ θεοῦ προλέγοντες), Wahrsager, Prophet, der die Zeichen der Götter deutet, ὃς σάφα θυμῷ εἰδείη τεράων, Il. 12.228 ; οἰωνιστής, 13.70 ; vgl. Od. 1.416 ; τὸ ἔπος θ., Soph. Tr. 822, wie τὸ θεοπρόπον, Orakel, Call. lav.Pall. 125 ; ein an das Orakel Abgesandter, um es zu befragen, Aesch. Prom. 659 ; Her. 1.67 u. öfter ; Dion.Hal. 1.24 ; Plut. Cim. 18.