ου (τὸ) :
      1 charme magique, enchantement, IL. 14, 215 ; joint à μείλιγμα, ESCHL. Eum. 886 ;
      2 p. suite, moyen d’apaiser : βροτῶν θελκτήρια, OD. 1, 337, chants qui charment l’esprit des mortels ; θεῶν θελκτήριον, OD. 8, 509, offrande propre à apaiser les dieux ; νεκροῖς θελκτήριον, EUR. I.T. 166, offrandes pour apaiser les mânes ; πόνων θελκτήρια, ESCHL. Ch. 670, adoucissement aux fatigues.

Étym. neutre de θελκτήριος.

τό, charm, spell, of the girdle of Aphrodite, ἔνθα τέ οἱ θ. πάντα τέτυκτο Il. 14.215; of heroic lays, βροτῶν θελκτήρια Od. 1.337; θεῶν θ. 8.509; πόνων θελκτήρια means of lightening toil, A. Ch. 670 (s.v.l.); γλώσσης ἐμῆς μείλιγμα καὶ θ. Id. Eu. 886; νεκροῖς θελκτήρια, of offerings to the Manes, E. IT 166 (lyr.); ψυχῆς θ. Men. 559.

τό, Zaubermittel, Alles, was einen zauberhaften, wunderbaren Reiz hat, zauberhafte Gewalt auf die Gemüter ausübt ; vom Zaubergürtel der Aphrodite, ἔνθα δέ οἱ θελκτήρια πάντα τέτυκτο, Il. 14.215 ; πολλὰ γὰρ ἄλλα βροτῶν θελκτήρια οἶδας, von Gesängen, Od. 1.337 ; καὶ ἐάαν μέγ' ἄγαλμα θεῶν θελκτήριον εἶναι, was die Götter erfreut, gewinnt, 8.509 ; γλώσσης ἐμῆς μείλιγμα καὶ θελκτήριον Aesch. Eum. 846 ; πόνων θελκτήρια, Linderungsmittel, Ch. 659 ; Nic. Ti. 865 ; von den Totenopfern, ἃ νεκροῖς θελκτήρια κεῖται, Eur. I.T. 166. Eigtl. neutr. von θελκτήριος.