ή, όν [ᾱ]
      1 qui concerne le théâtre, qui convient au théâtre, ARSTT. Pol. 8, 7, 6 ; PLUT. Alex. 19 ;
      2 p. suite, théâtral, pompeux, PLUT. M. 7 a, 802 e.

➳ Ion. θεητρ. HPC. 20, 12.

Étym. θέατρον.

Ion. θεητρικός, ή, όν, of or for the theatre, theatrical, μουσική Arist. Pol. 1342a18; ὄψις Plu. Alex. 19; θεατρικά, τά, properties, etc., OGI 510.7 (Ephesus, ii AD); θεατρικοί, οἱ, actors, BCH 44.88 (Lagina). Adv. -κῶς, εἰπεῖν Plu. 2.1076c.
pretentious, Hp. Medic. 4; θ. μέν… ἀνίατρον δέ Antyll. ap. Orib. 10.23.24; τὸ θ. Plu. 2.7a, 15e. Adv. -κῶς, πολεμεῖν, στρατηγεῖν, Id. Luc. 11, Lys. 21. πόδες θ. dub.sens. in IG 11(2).203 B 13 (Delos, iii BC), cf. Inscr.Délos 291b30.

[ᾱ], fürs Theater passend, theatralisch ; μουσική Arist. Pol. 8.7 ; Plut. Alex. 19 ; bes. pomphaft, hochtrabend, Ggstz ταπεινός, Plut.; eben so adv., = ἐπιδεικτικῶς, id., z.B. εἰπεῖν adv. Stoic. 34.