ή, όν [ᾰᾰ] qui concerne la mort, DS. Exc. 608, 39 ; θανατικὴ δίκη, PLUT. Per. 10, etc. procès capital, qui peut entraîner la mort ; θ. ζημία, JOS. A.J. 15, 11, 5, peine capitale ; θ. νόμοι, JOS. B.J. 3, 5, 7, lois édictant la peine de mort.

Étym. θάνατος.

ή, όν, deadly, θ. ἐγκλήματα capital charges, D.S. 37.5; νόμοι, ζημία, J. BJ 3.5.7, AJ 15.11.5; δίκη θ. trial on a capital charge, Plu. Per. 10, Alex. 42; of planetary influences, Vett.Val. 129.4.
Medic., fatal, συνδρομή Gal. 16.545.
Adv. -κῶς, λέγεσθαι, as expl. of δυσηλεγής, Eust. 321.40.

den Tod betreffend, zu ihm gehörig, δίκη, κρίσις, Prozeß auf Tod u. Leben, KriminalProzeß, Plut. Pericl. 10, Alex. 42 u. a.Sp.; auch adv.