[ᾰ] (seul. fém. pl. nom. θαμειαί, IL. 1, 52, etc. ; acc. θαμειάς, IL. 9, 383 ; 22, 316 ; et cp. θαμειότερος, NIC. Al. 594) nombreux, fréquent, qui se succède continuellement.

Étym. θαμά.

(θαμά), häufig, nahe an einander, dicht gedrängt, bei Hom. nur im fem. plur. nom. u. accus., αἰεὶ δὲ πυραὶ νεκύων καίοντο θαμειαί Il. 1.52, ἐθείρας θαμειάς 9.383, 22.316 ; θαμειαὶ σφενδόναι Archil. 50 ; Nic. Al. 594 hat den Kompar. θαμειότερος. Bei Hesych. wird θαμύντεραι, πυκνότεραι erkl.