ας (ἡ) [θᾰ]
   I propr. jeune pousse, TH. H.P. 2, 2, 12 ;
   II fig. :
      1 abondance, bonne chère, IL. 9, 143, 285 ;
      2 p. suite, festin, banquet, d’ord. au pl. OD. 11, 603 ; HÉS. O. 115, 229 ; SAPPH. (ATH. 463 e) ; HDT. 3, 27 ; joint à χοροί, HÉS. Sc. 284 ; à χοροί et à εὐωχίαι, PLUT. Lyc. 24 ; à κῶμοι, ATH. 555 f ; en parl. de jeux et de repas funéraires, ORACL. (PLUT. Arat. 53) ;
      3 fête, en gén. (concours, lutte) PD. N. 10, 99.

➳ Ion. θαλίη, IL. ll. cc. ; HÉS. O. 115, 229 ; ORACL. l. c.

Étym. cf. θάλλω.

Ion. -ίη, ἡ, (< θάλλω) abundance, good cheer, τρέφεται θαλίῃ ἔνι πολλῇ Il. 9.143, 285; in pl., festivities, μετ’ ἀθανάτοισι θεοῖσι τέρπεται ἐν θαλίῃς Od. 11.603, cf. h.Merc. 56, Hes. Op. 115, Archil. 9, Xenoph. 1.12 (sg.), Pi. O. 7.94, Trag.Adesp. 397 (anap.), Ar. Nu. 309, Pax 780 (both lyr.), Av. 733 (anap.); εἶναι ἐν θαλίῃσι Hdt. 3.27; θ. κισσοφόροι E. Ba. 384 (lyr.); of a funeral-feast, ἀμφ’ ὁσίῃ θαλίῃ… ἄνακτος Orac. ap. Plu. Arat. 53. v. θαλλία ΙΙ. as pr. n., v. θάλεια III.

ἡ (θάλλω, vgl. θάλεια), blühendes Glück, Lebensfreude, Gastmahl, Festschmaus, bes. beim Opfer, Il. 9.143, 285, gew. im plur., Od. 11.603 Hes. O. 115, Pind. τερπναί, Ol. 11.79, εὔφωνοι, P. 1.38, vgl. 10.34 ; Archil. frg. 48, 53 ; Eur. Bacch. 363 ; Ar. Pax 780, Nub. 307 u. a. D.; auch in Prosa, Her. 3.27 ; Plat. in der unter θάλεια angeführten Stelle ; Orac. bei Plut. Arat. 53.