ος ou α, ον, de bête sauvage, ESCHL. Ch. 232 ; SOPH. Tr. 1059 (corr. Bamberg ; ms. θηρίον) ; EUR. Cycl. 325 ; XÉN. Cyr. 1, 3, 6.

➳ Fém. -α, PLAT. Phædr. 248 d ; ANTH. 5, 266.

Étym. θήρ.

ον, also α, ον v.l. in Pl. Phdr. 248d, AP 5.265 (Paul. Sil.); (< θήρ): — of wild beasts, δέρμα θ. λέοντος Panyas. 1, cf. Hanno Peripl. 9; μέλεα Emp. 101; θήρειον γραφήν the figures of animals worked upon the cloak, A. Ch. 232; θ. δάκος, = θήρ, E. Cyc. 325; θ. βία, periphr. for ὁ θήρ, the centaur, S. Tr. 1059; θ. κρέα game, X. Cyr. 1.3.6; so θήρεια, τά, Hp. Aff. 52; θ. φύσις Pl. l.c. ; θ. αὐλός (ἐκ νεβροῦ κώλων εἰργασμένος) Poll. 4.75. θ. στόματα the entrance of the Circus, IG 4.365 (Corinth).

ον, fem. auch θηρεία, Plat. Phaedr. 248d, als v.l., wie Paul.Sil. 26 (V.266); tierisch, φύσις Tim. 42c u. a.a.O.; von wilden Tieren, κρέα θήρεια, Wildpret, im Ggstz von ἥμερα, Xen. Cyr. 1.3.6 ; βία Soph. Tr. 1048, von den Kentauren ; δάκος Eur. Cycl. 304 ; Sp.