poet. aor. pray for, c. acc. θεσσάμενος γενεήν Hes. Fr. 201; γλυκερὸν νόστον Archil. 11; παίδων γένος A.R. 1.824, cf. Euph. 136; c. inf., τάν ποτ’ εὔανδρον [εἶναι]… θέσσαντο prayed that this land might be…, Pi. N. 5.10 (Hsch. also has θέσσεσθαι, θεσσόμενος, θήσω, θησόμενοι, θησάμενοι); — hence Adj. θεστός, only in compds. ἀπόθεστος, πολύθεστος, Boeot. pr. n. Θεόφειστος, Ion. Ἐρμόθεστος.
(Perh. g^uhedh-, cf. πόθος (fr. φόθος), OIr. -guidiu, Welsh gweddïo ΄pray΄, Lith. gedėti ΄mourn΄; θήσω, θησόμενοι, θησάμενοι seem to be analogical formations.)

nur p. u. im aor., auflehen, flehend Schutz suchen, = ἱκετεύειν ; θέσσαντο Pind. N. 5.10, Schol. ηὔξαντο ; θεσσάμενος Hes. frg. 23 ; θεσσάμενοι Ap.Rh. 4.824, was vom Schol. Par. erkl. wird αἰτήσαντες, ἐξ αἰτήσεως ἀναλαβόντες, vgl. Archil. frg. 55. Vielleicht hängt es mit τίθημι zusammen oder mit θάσσειν, vgl. Buttmann Lexil. II p. 111.