ας (ἡ) [θᾰ] végétation de jeunes pousses, TH. C.P. 3, 5, 1 ; au plur. ibid. 1, 20, 3.

Étym. θάλλω.

ας [θᾰ]
   I adj. f. florissant, d’où abondant, ANACR. (ATH. 614 c) ; d’ord. épith. de δαίς (repas) IL. 7, 475 ; OD. 8, 98, etc. ; HÉS. O. 740 ; SOPH. fr. 539 ; μοῖρα θάλεια, PD. N. 10, 99, portion abondante ;
   II subst. αἱ θάλειαι, festins, PLAT. Rsp. 373 d.

➳ Ion. θαλείη, OD. HÉS. ll. cc.

Étym. fém. de *θάλειος ou de *θάλυς = θῆλυς.

ἡ, rich, plentiful, ; in Ep. always of banquets, θεῶν ἐν δαιτὶ θαλείῃ Od. 8.76, Hes. Op. 742; θεοῦ ἐς δαῖτα θάλειαν Od. 3.420, cf. 8.99, Il. 7.475; so later, Pherecr. 152; πίνειν ἐν δαιτὶ θ. Hermipp. 82.11; θ. ἑορτὴν ἀγάγωμεν Anacr. 54; Δαὶς θ., πρεσβίστη θεῶν S. Fr. 605; μοῖραν θάλειαν a goodly portion, Pi. N. 10.53; θ. ἥβα bloom of youth, B. 3.89; without δαίς, dub. cj. for θαλάσσης in Alex. Aet. 3.15; in form and accent (cf. ἐλάχεια, λίγεια and Eust. 742.36) a fem. Adj., as if from θαλύς ; masc. θαλείοις στέφεσιν Emp. 112.6. as Subst., = θαλία 1, in pl., Pl. R. 573d (nisi hoc legend.). v. θαλλία ΙΙ. as pr. n., Θάλεια, ἡ, one of the Muses, Hes. Th. 77; later, the Muse of Comedy, Θαλίη AP 9.505, cf. Plu. 2.744f, 746c. one of the Graces, patroness of festive meetings, ib. 778d; Θαλίη in Hes. Th. 909. Pythag. name for six, Theol.Ar. 38.

ἡ, bei Hom. in der Vrbdg δαιτὶ θαλείῃ u. δαῖτα θάλειαν, Il. 7.475, Od. 3.420, 8.76, 99, d.i. blühendes, reichliches Mahl ; nach Ath. II.40d bes. vom Opferschmause ; Hes. O. 740 ; Soph. frg. 539 ; Pherecr. Ath. VIII.364b ; ἑορτή Anacr. bei Ath. XV.674c ; Pind. N. 10.53 vrbdt μοῖρα θάλεια ἀγώνων, reichlicher Anteil. Es ist ein einzeln stehendes fem., wie vom masc. θαλύς statt θαλεῖα, vgl. θαλερός u. θαλία u. s. Lehrs Quaest. Ep. p. 166. – Als subst. steht es seit Bekker Plat. Rep. IX.573d, κῶμοι καὶ θάλειαι, früher θαλίαι.