ου (τὸ) :
      1 tout être vivant : πᾶν ὅ τι περ ἂν μετάσχῃ τοῦ ζῆν ζῷον ἂν λέγοιτο, PLAT. Tim. 77 b, tout ce qui participe à la vie (τοῦ ζῆν) pourrait être appelé animal (ζῷον) ; AR. Vesp. 551, etc. ; particul. animal, p. opp. aux plantes, PLAT. Phæd. 70 d, 110 e, ou aux arbres, PLAT. Soph. 233 e ; en parl. des hommes et des animaux, p. opp. aux reptiles, PD. O. 7, 95 ;
      2 p. ext. personnage ou figure (d’homme ou d’animal) représentés dans un tableau, HDT. 3, 88, etc. ; PLAT. Rsp. 515 a ; ζῷα ποιεῖν, PLUT. Per. 13, peindre ou représenter des figures, des personnages ; même en parl. d’objets inanimés, HDT. 1, 70 et 203 ; 2, 124 ; 3, 47 ; PLAT. Leg. 769 a ; ζῷα γραψάμενος (= ζωγραφησάμενος) τὴν ζεῦξιν τοῦ Βοσπόρου, HDT. 4, 88, ayant représenté d’après nature le passage du Bosphore (le roi, l’armée).

➳ ζῷον (non ζῶον) CIA. 2, 701, 1, 81 (344 av. J.C.) ; v. Meisterh. p. 51, 8.

Étym. contr. de ζώϊον.

τό, living being, animal, Hdt. 5.10 (of bees), Ar. V. 551, Pl. 443, etc. ; πᾶν ὅ τι περ ἂν μετάσχῃ τοῦ ζῆν ζῷον ἂν λέγοιτο Pl. Ti. 77b; ζῷα, opp. φυτά, Id. Phd. 70d, 110e, etc. ; ζ. θαλάττιον, χερσαῖον, Phld. Rh. 1.98S. ; contemptuously, ὅπως ἡ χώρα τοῦ τοιούτου ζῴου καθαρὰ γίγνηται may be free from this kind of animal (i.e. beggars), Pl. Lg. 936c; ζ. πονηρόν, of women, Secund. Sent. 8. in art, figure, image, not necessarily of animals (cf. ζῴδιον), ζῷον δέ οἱ ἐνῆν, ἀνὴρ ἱππεύς Hdt. 3.88; mostly in pl., ζῷα ἐς τὴν ἐσθῆτα ἐγγράφειν Id. 1.203, cf. 2.4, 124, 148, Pl. R. 515a, etc. ; ζῷα γράψασθαι τὴν ζεῦξιν τοῦ Βοσπόρου to have pictures of the bridging of the Bosporus painted, Hdt. 4.88; cf. ζωγραφέω ; ζῷα ποιεῖν Plu. Per. 13.
sign of the Zodiac, Man. 2.166.
The word is post-Hom., no generic word used for animal being found till after the middle of the fifth cent. BC (ζώϊον Semon. 13, whence Att. ζῷον by contraction; ι is found in IG1². 372.42, al., 11 (2).161 B 76 (Delos, iii BC), Phld. Rh. 2.166S., and in codd. opt. in the Noun; the Adj. ζωός had no ι ; for the compds. (exc. ζωγλύφος, ζωγράφος) decisive evidence is lacking; ζῳάγρια with ι was read by Aristarch. in Il. 18.407.)

τό, vgl. EM. p. 413.17 u. oben ζώϊον, lebendiges Wesen, Tier ; Ar. Pax 131 ; Plat. πᾶν ὅ τι περ ἂν μετάσχῃ τοῦ ζῆν, ζῷον ἂν λέγοιτο ὀρθότατα, Tim. 77b ; μὴ μόνον κατ' ἀνθρώπων, ἀλλὰ καὶ κατὰ ζῴων πάντων καὶ φυτῶν Phaed. 70d, 110e, Symp. 188a ; πρὸς ἡμῖν τἄλλα ζῷα καὶ δένδρα Soph. 233e ; Folgde : τί γὰρ εὔδαιμον μᾶλλον νῦν ἐστι δικαστοῦ ζῷον Ar. Vesp. 551 ; πενία, ἧς οὐδαμοῦ οὐδὲν πέφυκε ζῷον ἐξωλέστερον Plut. 443. – Nach Phot. ζῷον καὶ τὸ ἀληθινὸν καὶ τὸ γεγραμμένον λέγουσι, gemaltes Wesen, Gemälde ; ζῷα γράφειν u. γράφεσθαι, = ζωγραφεῖν, oft bei Her.; ζῷα γραψάμενος πᾶσαν τὴν ζεῦξιν τοῦ Βοσπόρου (gleichsam »nach dem Leben malen lassen«) 4.88 ; ζῷα ἐγγεγλυμμένα für τύποι ἐγγεγλυμμένοι 2.149 ; ἀνδριάντας καὶ ζῷα λίθινα καὶ ξύλινα Plat. Rep. VII.515a ; ὁ λόγος ὥσπερ ζῷον τὴν ἔξωθεν περιγραφὴν ἔοικεν ἱκανῶς ἔχειν, wie ein Gemälde in Umrissen, Polit. 277c ; ἐπ' ἀμφοτέροις τοῖς μιμήμασι, τοῖς ζῴοις καὶ τοῖς ὀνόμασι Crat. 430d ; τὰ ζῷα ποιεῖν, malen, Plut. Per. 13. – Auch = ζῴδιον, Sternbild, Plut. an. procr. 31.

ζῷον (Rec. ζῶον, see LS, see word), -ου, τό
(< ζωός, alive), [in LXX for חַי (chiefly) and cognate forms; freq. in Wis ;]
a living creature, an animal: Rev.4:6-9 5:6 ff. Rev.6:1 ff. Rev.7:11 14:3 15:7 19:4; ζῴων τ. αἷμα, Heb.13:11; ἄλογα ζ., 2Pe.2:12, Ju 10.†
SYN.: θηρίον, in which the brutal, bestial element is emphasized, and which is never used of sacrificial animals. On the other hand, ζ. is the more comprehensive, as expressing the vital element common to the whole anima] creation (see Tr., Syn., LXXxi; Cremer, 274). (AS)