ή, όν, vivant, IL. 5, 515, etc. ; OD. 1, 197 ; PD. P. 4, 372 ; HDT. 2, 70 ; p. opp. à θανόντος, OD. 17, 115 ; ζωὸν ἑλεῖν τινα, IL. 6, 38, ou λαϐεῖν, XÉN. Hell. 1, 2, 5, faire qqn prisonnier, p. opp. à tuer ; fig. ζωὸν κλέος, ESCHL. fr. 449, gloire vivante ; cf. ζώς et ζοός.

Étym. ζάω.

(without ι, cf. Schwyzer 436.2 (Crimisa, v/iv BC), Cret. δωός Leg. Gort. 3.41, Cypr. pr. n. ΖωϜόθεμις Schwyzer 684 (v BC)), ή, όν, (< ζῶ) alive, living, Pi. P. 4.209, Hdt. 2.70, etc. ; οὐ… ζωοῦ οὐδὲ θανόντος Od. 17.115; ζωὸν ἑλεῖν τινα to take prisoner, Il. 6.38; ζωὸν λαβεῖν X. HG 1.2.5; cf. ζωγρέω ; metaph, ζωὸν δὲ φθιμένων… κλέος A. Eleg. 3. — Also ζώς Il. 5.887, 16.445, Hdt. 1.194, JRS 15.145, 148 (Cotiaeum) (ζῶς Ptol.Ascal., ζώς Hdn. Gr. 2.53; on the other cases, ib. 712); ζοός Archil. 63, Epich. 189, Berl.Sitzb. 1927.161 (Cyrene), Theoc. 2.5 (ζόος in Epich. l.c., Hdn. Gr. 2.947).

(ζάω), p. auch ζοός u. ζώς (die m. s.), lebendig, am Leben, Ggstz θανών, Od. 17.115 ; καὶ ἀρτεμής Il. 5.515 ; Pind. P. 4.372 ; Her. 2.70 ; ἕνα μὲν ζωὸν ἔλαβεν, ἑπτὰ δὲ ἀπέκτεινε Xen. Hell. 1.2.5 ; einzeln bei Sp.