ιδος (ἡ) épouse, SOPH. Tr. 565 ; EUR. I.A. 397, etc. ; ANTH. 9, 355.

Étym. εὐνή.

ιδος, acc. -ιν (ὁ, ἡ) privé de, gén. : εὖν. πατρός, ESCHL. Ch. 247 ; υἱῶν, IL. 22, 44, qui a perdu son père, ses fils ; ψυχῆς, OD. 9, 524, privé du souffle, de la vie ; abs. privé d’enfants, qui a perdu ses enfants, ESCHL. Pers. 289.

ιδος, ἡ, (on the accent cf. Hdn. Gr. 1.95), = εὐνέτις, bedfellow, wife, S. Tr. 563, E. Or. 929, IA 397 (troch.), 807, AP 9.355 (Leon. Alex.). — Masc. in EM 393.38.

ὁ, ἡ, acc. εὖνιν, gen. εὔνιδος and εὔνιος Hdn. Gr. 2.641, nom. pl. εὔνιδες and εὔνιες (v. infr.): — reft of, bereaved of, c. gen., ὅς μ’ υἱῶν… εὖνιν ἔθηκε Il. 22.44; ψυχῆς τε καὶ αἰῶνός σε… εὖνιν ποιήσας Od. 9.524; βραχίονες εὔνιδες ὤμων lacking…, Emp. 57.2; εὔνιες ἀνδρείων ἀχέων free from…, Id. 147.2; γένναν εὖνιν πατρός A. Ch. 247, cf. 794 (lyr.); εὖνιν ἔθηκ’ ἀρετῆς IG 14.2100; abs., bereaved of children, πολλὰς Περσίδων… ἔκτισσαν εὔνιδας ἠδ’ ἀνάνδρους A. Pers. 289 (lyr.).

ιδος, ἡ, = εὐνέτις, Gattin, Soph. Tr. 560, obwohl die Stelle auch zu εὖνις² gezogen wird ; Eur. I.A. 397 u. öfter, wie sp.D., Leon.Alex. 8 (IX.355); εὐνίς ist nach den Gramm. falsche Betonung.

ιος u. ιδος (nach Eust. von εἷς, VLL ἐστερημένος καὶ μεμονωμένος), beraubt, τινός, ὅς μ' υἱῶν εὖνιν ἔθηκε, beraubte mich, Il. 22.44 ; ψυχῆς Od. 9.524 ; εὔνιες ἀνδρείων ἀχέων Empedocl. 411 ; γένναν εὖνιν πατρός Aesch. Ch. 245, vgl. 783 ; verwaist, verwittwet, καὶ ἄνανδροι Pers. 281 ; – sp.D., z.B. ὀφθαλμῶν Bass. 11 (VII. 372).