εὔ·τυκος, ος, ον [ῠ] bien préparé, tout prêt, ESCHL. Suppl. 994 ; THCR. Idyl. 24, 86 ; εἴς τι, PRATIN. 2 Bgk, à qqe ch. ; ποιεῖν τι, ESCHL. Suppl. 974, à faire qqe ch.

Étym. εὖ, τεύχω.

ον, rare form for εὔτυκτος, well-built, εὐτύκους δόμους A. Supp. 959 (Porson).
ready, γλῶσσα ib. 994; c. inf., πᾶς τις ἐπειπεῖν ψόγον… εὔτυκος ib. 974 (anap.); ὑμνεῖν B. 8.4; ἐς χορόν Pratin. Lyr. 2; πῦρ εὔ. ἔστω Theoc. 24.88; ἁθεὸς εὔ. ἕρπει (fort. ἕρπειν) Call. Lav. Pall. 3; [κρέα] v.l. in Hdt. 1.119.

= εὔτυκτος, wohl bereitet, fertig, bereit, πᾶς τις ἐπειπεῖν ψόγον ἀλλοθρόοις εὔτυκος Aesch. Suppl. 952, wie πᾶς δ' ἐν μετοίκῳ γλῶσσαν εὔτυκον φέρει κακήν 972 ; πῦρ μέντοι ὑπὸ σποδῷ εὔτυκον ἔστω Theocr. 24.86 ; εἴς τι, Pratin. bei Ath. XIV.633a. – Hesych. erkl. das
• adv. εὐτύκως durch ῥᾳδίως.