εὔσταχυς < GRC < Lemma

Mainpage Search Dictionary Analyzer Documentation

GRC

εὔσταχυς

Bailly

εὔ·σταχυς, υς, υ, gén. υος [ᾰ] aux beaux épis ou chargé d’épis, ANTH. 6, 36 ; fig. fécond, ANTH. 5, 276 ; 7, 589.

➳ Épq. ἐΰσταχυς, ORACL. (HLD. 2, 26).

Étym. εὖ, στάχυς.

Bailly 2020 Hugo Chávez Gérard Gréco, André Charbonnet, Mark De Wilde, Bernard Maréchal & contributeurs / Licence Creative Commons Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification — « CC BY-NC-ND 4.0 »

LSJ

υ, rich in corn, AP 6.36 (Phil.); Ep. ἐΰστ- Orac. ap. Hld. 2.26; σπόρος, γῆ, Ph. 2.14, 21; metaph, blooming, fruitful, ἡλικίη AP 7.589 (Agath.); τεκέων εὔ. ἀνθοσύνην ib. 5.275 (Id.). νάρδος εὔ.
with a fine spike, Nic. Th. 604.

Liddell-Scott-Jones, Greek-English Lexicon (9th ed., 1940)

Pape

υος, p. ἐΰσταχυς, mit schönen Aehren, ährenreich, σπόρος Philp. 19 (VI.36); νάρδος Nic. Th. 604 ; übertr., ἡλικίη Agath. 95 (VII.589); ἀνθοσύνη τεκέων 5 (V.276).

Pape, Griechisch-deutsches Handwörterbuch (3. Aufl., 1914)