εὔ·κυκλος, ος, ον :
   I. 1 bien arrondi, IL. (touj. avec ἀσπίς) 5, 453, 797, etc. ; ESCHL. Sept. 590 ; PD. N. 4, 66 ; XÉN. Cyn. 9, 12 ; PLAT. Tim. 40 a ;
      2 qui s’arrondit bien, càd. qui décrit de belles courbes, de belles rondes, AR. Th. 968 ;
   II aux belles roues (char) OD. 6, 58, 70.

Étym. εὖ, κύκλος.

ον, well-rounded, round, in Il. always of ἀσπίς, 5.453, 797, al., A. Th. 590; εὔ. ἕδρα Pi. N. 4.66; σφαίρη Parm. 8.43; στεφάναι X. Cyn. 9.12; εὔκυκλον ποιεῖν Pl. Ti. 40a; ὀφθαλμοὶ σελήνησότεροι Alciphr. Fr. 5. in Od. as epith. of ἀπήνη, well-wheeled, 6.58, 70; ὄχοι A. Pr. 710; ἀντίπηξ E. Ion 1391. of bandages, in horizontal circles, orbicular, Heliod. ap. Orib. 48.61 tit., Gal. 18(1).786.
moving in a circle, circling, χορεία Ar. Th. 968 (lyr.). Adv. -λως Orph. L. 135.

wohlgerundet, bei Hom. in der Il. stets Beiwort des Schildes, ἀσπίς, wie Aesch. Spt. 572, in der Od. des Wagens, ἀπήνη, 6.58, 70, von Einigen auf die Räder bezogen, richtiger auf den Wagenkorb ; ὄχοι, Aesch. Prom. 712 ; ἕδρα, Pind. N. 4.66 ; σφαῖρα, Plat. Soph. 244e aus Partnen.; εὔκυκλον ποιεῖν, Tim. 40a ; στεφάναι, Xen. Cyn. 9.12. Bei Ar. Thesm. 968 χορεία, in schönen Kreisen sich bewegender Reigen.
• Adv. εὐκύκλως, Orph. lith. 135.