εὐ·φύλακτος, ος, ον [ῠ]
      1 facile à garder, ESCHL. Suppl. 998 ; EUR. H.f. 201 ; THC. 3, 92 ; d’où bien gardé, ARSTT. P.A. 3, 7, 11 ;
      2 dont il est aisé de se garder, ARSTT. Soph. el. 15, 9 ; DC. 57, 1.

• Cp. -ότερος, THC. 8, 55 ; ARSTT. Sens. 2, 12. • Sup. -ότατος, ARSTT. P.A. 2, 10.

Étym. εὖ, φυλάσσω.

ον, easy to keep or guard, A. Supp. 998; εὐ. ἡ καρδία well-guarded, Arist. PA 670a26; εὐφυλακτότερον τὸ ὕδωρ τοῦ ἀέρος more easily confined, Id. Sens. 438a15, cf. PA 656b2 (Sup.); ἐν εὐφυλάκτῳ εἶναι to be on one΄s guard, E. HF 201; εὐφυλακτότερα αὐτοῖς ἐγίγνετο it was easier for them to keep a look-out, Th. 8.55; ὅπως εὐφύλακτα αὐτοῖς εἴη Id. 3.92, cf. Plu. Rom. 18. (< φυλάττομαι) easy to guard against, Arist. SE 174b35 (Comp.), D.C. 57.1.

leicht zu bewachen, τέρειν' ὀπώρα δ' εὐφύλακτος οὐδαμῶς Aesch. Suppl. 976 ; ἐν εὐφυλάκτῳ εἶναι, im Sichern sein, Eur. Herc.Fur. 201 ; εὐφυλακτότερον καὶ εὐπιλητότερον τὸ ὕδωρ τοῦ ἀέρος Arist. sens. 2 ; ὅπως εὐφύλακτα αὐτοῖς εἴη Thuc. 3.92, wie εὐφυλακτότερα γὰρ ἐγίγνετο 8.55, sie konnten sich leichter bewachen od. auf ihrer Hut sein ; – wovor man sich leicht hüten kann, Plut. Rom. 18 ; DC. 57.1.