εὐσταθέω-ῶ [ᾰ]
      1 être ferme, consistant, bien équilibré, en parl. de la santé du corps et de l’intelligence, PLUT. M. 1090 a ;
      2 en parl. de la mer, être calme, LUC. V.H. 1, 30 ;
      3 fig. être favorable à, dat. EUR. Rhes. 315.

Étym. εὐσταθής.

to be steady, stable, ὅταν πολίταις εὐσταθῶσι δαίμονες are favourable, E. Rh. 317; εὐ. ταῖς διανοίαις D.H. 6.51; εὐστάθει rest in peace! in an epitaph, IG 14.1464; to be calm, tranquil, of the sea, Luc. VH 1.30; οὐκ εὐ. οἱ ὄρνιθες Plu. 2.281b.
enjoy sound, stable health, εὐ. καὶ ὑγιαίνειν Epicur. Fr. 68, cf. 413, Sor. 1.87, Herod.Med. ap. Orib. 7.8.1. of cities or countries, enjoy tranquillity, εὐσταθοῦσα βασιλεία OGI 56.19 (Canopus, Ptol. III); τὴν πόλιν εὐ. SIG 708.37 (Istropolis, ii BC), cf. App. Hisp. 9.

fest und ruhig sein ; ἔτυχε γαλήνη οὖσα καὶ εὐσταθοῦν τὸ πέλαγος Luc. V.Hist. 1.30 ; ὁ μηδένα χρόνον ἡμᾶς εὐσταθεῖν ταῖς διανοίαις ἐῶν Dion.Hal. 6.51, u. öfter bei Sp., bes. im epikuräischen Sinne, gesund am Leibe u. ruhig im Gemüte sein, vgl. Plut. Non Posse 6 u. Lobeck Phryn. p. 283.

to be steady, favourable , (Euripides):—; to be calm, tranquil , of the sea, (Lucian)
from εὐστᾶθής (ML)