ας (ἡ) [ᾰθ] fermeté, stabilité, consistance, équilibre du corps et de l’intelligence, PLUT. M. 135 c ; fig. PLUT. M. 342 f.

➳ Ion. εὐσταθίη, HPC. 24, 45 ; ANTH. 12, 199.

Étym. εὐσταθής.

(also εὐσταθία IPE 1². 91.11 (Olbia, ii/iii AD), poet. εὐσταθίη AP 12.199 (Strat.)), ἡ, stability, tranquillity, coupled with εὐνομία, Ph. 1.248; κατὰ τὰς πόλεις ib. 680; ὑπὲρ εὐσταθείας τῆς πόλεως IPE 1². 94.11 (Olbia); τὴν Αἴγυπτον ἐν εὐ. διάγουσαν OGI 669.4 (Egypt, i AD); εὐστάθειαν τῷ Βακχείῳ SIG 1109.15 (ii AD). esp. of bodily health, εὐ. σαρκός Epicur. Fr. 8, 424, Olympic. ap. Gal. 10.56. of persons, εὐσταθίη ἡ ἐν ἑωυτῷ self-possession, Hp. Decent. 12; stedfastness, tranquillity, Phld. Mus. p. 33K., Ph. 1.231, al. ; ἐν βουλαῖς Plu. 2.342f, al. ; τῆς ψυχῆς Ath.Med. ap. Orib. inc. 21.20, cf. Ptol. Tetr. 11; steadiness, ὁρμῶν Stoic. 3.65.

ἡ, Festigkeit, Beständigkeit, Standhaftigkeit, Plut. oft. Auch ἡ ὑμνουμένη σαρκὸς εὐστ., Plut. sanit. tuend. p. 404 ; bei den Epikuräern das dauernde Gutbefinden des Körpers. Vgl. über das Wort Lobeck zu Phryn. p. 283.