εὐρεῖα, εὐρύ :
      1 large, qui s’étend en largeur (ciel, IL. 3, 367 ; terre, IL. 4, 182 ; mer, IL. 6, 291 ; route, IL. 23, 427 ; mur, IL. 12, 5 ; épaules, IL. 3, 210, 227 ; OD. 18, 68, etc. ; en prose, fossé, HDT. 1, 178 ; maisons, XÉN. An. 4, 5, 25 ; veines, PLAT. Tim. 66 d, etc.) ; p. opp. à στενός, PLAT. Leg. 737 a ;
      2 p. ext. qui se répand au loin, vaste, spacieux, etc. ; fig. κλέος εὐρύ, OD. 23, 137, gloire qui se répand au loin ; εὐρ. ἐλπίδες, ANTH. 7, 99, vastes espérances (cf. franç. les longs espoirs et les vastes pensers) ; neutre adv. εὐρύ, PD. O. 13, 23, au loin.

• Cp. εὐρύτερος IL. 3, 194 ; 23, 427 ; PLAT. Phæd. 111 d.

➳ Nom. fém. ion. εὐρέα, HDT. 1, 178 ; εὐρέα [ᾱ] THCR. Idyl. 7, 78 ; gén. f. εὐρέος, ASIUS fr. 2 ; OPP. C. 3, 323 ; acc. épq. εὐρέα, IL. 2, 691 ; nom. pl. f. εὐρέες, ANTH. 9, 413.

Étym. cf. sscr. urus, large.

εὐρεῖα, εὐρύ, Ion. fem. εὐρέα (not εὐρέη) Hdt. 1.178, cf. Theoc. 7.78; Aeol. fem. εὔρηα Alc. Supp. 12.5; gen. εὐρέος, είας, έος ; acc. sg. εὐρύν, (in Hom.) sts. εὐρέα (v. infr.); gen. εὐρέος as fem., Asius 13, Opp. C. 3.323; so nom. pl. εὐρέες AP 9.413 (Antiphil.): — wide, broad, οὐρανὸν εὐρύν Il. 3.364, al. ; εὐρεῖα χθών 4.182, al. ; εὐρέα πόντον 6.291; εὐρέα κόλπον 18.140, al. ; εὐ. σχεδίη Od. 5.163; ὦμοι Il. 3.210, Od. 18.68, al. (Comp. εὐρύτερος δ’ ὤμοισιν ἰδὲ στέρνοισιν ἰδέσθαι Il. 3.194); μετάφρενον 10.29; σάκος 11.527; τεῖχος 12.5; ὁδὸς εὐρυτέρη 23.427; εὐρὺν ἀγῶνα (v. ἀγών)· κατά, ἀνά, μετὰ στρατὸν εὐρὺν Ἀχαιῶν, 1.229, 384, 478; freq. in Ep. and Lyr., rare in Trag. (exc. in lyr.); in iambic trimeters, E. Fr. 921; ποιεῖν τὸν δῆμον εὐρὺν καὶ στενόν Ar. Eq. 720; not common in Prose (never in Papyri), εὐ. τάφρος Hdt. 1.178; κόθορνοι εὐρύτατοι loose boots, Id. 6.125; οἰκίαι X. An. 4.5.25; οὔτ’ εὐρεῖα οὔτε στενὴ διαφυγή Pl. Lg. 737a; φλέβες εὐρύτεραι, opp. λεπτότεραι, Diog. Apoll. 6, cf. Pl. Ti. 66d; πόροι Thphr. CP 3.11.2; κατὰ στενότερα καὶ εὐρύτερα Pl. Phd. 111d.
far-reaching, far-spread, κλέος εὐρύ Od. 23.137; κληδών Simon. 84.6; εὐ. ἐλπίδες Pl. Epigr. 7. as Adv. ; the neut. εὐρύ is used as positive, Pi. O. 13.24; cf. εὐρυκρείων, εὐρυρέων ; Comp. εὐρυτέρως, ἔχειν Ar. Lys. 419. (Skt. urú ΄wide΄, comp. várīyān.)

εῖα, ύ, ion. fem. εὐρέα, Her. 1.178, mit kurzem α, Theocr. 7.78 ; acc. sing. bei Hom. neben εὐρύν auch εὐρέα in der Vrbdg εὐρέα πόντον u. κόλπον, Il. 6.291, 18.140, 21.125 ; zweier Endg., μεγάλαι τε καὶ εὐρέες νῆσοι, Antiphil. 28 (IX.413), wie εὐρέος αἴης Opp. Cyn. 3.321 u. χθονὸς εὐρέος Asius bei Ath. XII.525f;
weit, geräumig, bes. οὐρανός, πόντος, νῶτα θαλάσσης, Hom., u. von Ländern, wie Τροία, Λυκία u. ä., ἵζανεν εὐρὺν ἀγῶνα Il. 23.258 ; ἄρουρα 18.542 ; στρατός 4.76, wie Hes. O. 244 ; εὐρύτερος δ' ὤμοισιν ἰδὲ στέρνοισιν ἰδέσθαι, breiter, Il. 3.194 ; εὐρέες ὦμοι Od. 18.68 ; εὐρεῖα σχεδίη 5.163 ; τεῖχος Il. 12.5 ; κλέος, weit verbreitetes Gerücht, Od. 23.137, wie Pind. Ol. 11.99, der auch das neutr. adv. braucht, εὐρὺ ἀνάσσων, weithin herrschend, Ol. 13.23 ; ῥέων, s. εὐρυρέων ; εὐρείαις ἐν αὔραις Aesch. Suppl. 850 ; εὐρέϊ πόντῳ Soph. Tr. 114 ; εὐρείας φάρυγγος, vom Kyklopen, Eur. Cycl. 355 ; κόθορνοι εὐρέες Her. 6.125 ; Ggstz στενός, Plat. Legg. V.737a ; εὐρύτεραι φλέβες Tim. 66d ; Xen. An. 4.5.25, u. einzeln, doch selten, bei andern Prosaikern, wie Luc. Tim. 18 ; – εὐρυτέρως ἔχειν Ar. Lys. 419. – Bei Hom. schrieb Zenodot für οὐρανὸν εὐρύν mehrfach οὐρανὸν αἰπύν, s. Lehrs Aristarch. ed.2 p. 165.

1. wide, broad , (Homer), etc.
2. far-reaching, far-spread , κλέος εὐρύ (Odyssey by Homer); ἐλπίδες [variant datesAnthology Palantina
3. as adverb the neuter εὐρύ is mostly used, (Iliad by Homer), etc. (ML)