ας (ἡ) :
   I mouvement bien rythmé, cadence, harmonie, PLAT. Rsp. 522 a ; en parl. de musique, de danse, de la parole, du style, ISOCR. 87 e ; DH. Pomp. 6, 60 ;
   II p. ext. :
      1 en parl. du corps, du maintien, proportion harmonieuse, grâce, dignité, PLAT. Rsp. 400 f ; PLUT. M. 8 e ; cf. LUC. Salt. 8 ; fig. en parl. de la conduite de la vie, PLAT. Prot. 326 b ;
      2 délicatesse de main, en parl. d’un chirurgien, HPC. 24, 14.

➳ Ion. -ίη, HPC. l. c.

Étym. εὔρυθμος.

ἡ, rhythmical order or movement, κατὰ ῥυθμὸν εὐρυθμίαν παραδιδόναι Pl. R. 522a, cf. Prt. 326b; αἱ περὶ τὴν λέξιν εὐ.
the measured cadences of language, Isoc. 5.27; ἡ κυκλικὴ εὐ. τῶν περιόδων D.H. Pomp. 6.10.
harmony between the orator and his hearers, Plu. 2.45e. of persons, gracefulness, Pl. R. 400d; ἡ δ’ εὐ. τό τ’ ἦθος Damox. 3.7; εὐ. τῶν σωμάτων graceful movement, Plu. 2.8c, cf. Quint. 1.10.26, Luc. Salt. 8. εὐ. χειρέων delicacy of touch, in a surgeon, etc., Hp. Decent. 8, cf. Plu. 2.67e.

ἡ, das richtige Verhältnis, Ebenmaß, bes. im Takte, Wohlklang, εὐρυθμίαις κοσμεῖν λόγον Isocr. 5.27 ; πᾶς γὰρ ὁ βίος τοῦ ἀνθρώπου εὐρυθμίας δεῖται Plat. Prot. 326b ; neben εὐσχημοσύνη Rep. III.400d ; κινεῖσθαι μετά τινος εὐρυθμίας Arist. mund. 6 ; also übh. schickliche Haltung, Anstand, ἐν τῷ πολεμεῖν Luc. salt. 8 ; auch ἰατροῦ, Plut. ad. et am. discr. 40, wie Hippocr.