εὐ·πρόσωπος, ος, ον :
      1 au beau visage, AR. Pl. 976, etc. ; XÉN. Mem. 1, 3, 10 ; PLAT. Charm. 154 d ;
      2 au visage riant, SOPH. Aj. 1009 ;
      3 spécieux, HDT. 7, 168 ; EUR. Ph. 1336 ; DÉM. 277, 6 ; ARSTT. Pol. 2, 5, 11.

Étym. εὖ, πρόσωπον.

ον, fair of face, Cratin. 304, Anaxandr. 9.5; μειράκιον Ar. Pl. 976, cf. Ra. 412 (lyr.), X. Mem. 1.3.10 (Sup.); with glad countenance, S. Aj. 1009; comice, λοπάς Eub. 44.1. metaph, fair in outward show, specious, ὑπεκρίναντο… εὐπρόσωπα Hdt. 7.168; οὐκ εὐ. φροιμίοις E. Ph. 1336; λόγους εὐ. καὶ μύθους D. 18.149; εὐ. ἡ τοιαύτη νομοθεσία Arist. Pol. 1263b15; Comp., Aristid. 1.429J. Adv. -πως Philostr. VS 1.18.4, Aristaenet. 1.9, Jul. Or. 7.224b. perh.
possessing legal personality, Antig. ap. Plu. 2.458f (with pun on signf. 1).

mit schönem Angesicht, μειράκιον Ar. Plut. 976, öfter ; Plat. Charm. 154d u. A.; mit heiterem Gesicht, Soph. Aj. 488. Uebertr., οὐκ εὐπροσώποις φροιμίοις ἄρχει λόγου Eur. Phoen. 1336 ; ὑπεκρίναντο οὕτω εὐπρόσωπα, so Scheinbares, so schöne Worte, wie λόγοι Dem. 18.149 ; Sp. Vgl. εὐπρεπής.
• Adv. εὐπροσώπως, Sp., wie Aristaen. 1.9.

1. fair of face , (Aristophanes Comicus): with glad countenance , (Sophocles Tragicus)
2. metaphorically fair in outward show, specious , (Herdotus Historicus), etc. (ML)