εὐ·παγής, ής, ές [ᾰ]
      1 bien ajusté, bien construit, en parl. de rets, XÉN. Cyn. 2, 7 ;
      2 d’où massif, solide, fort, en gén. en parl. d’un arbre, TH. H.P. 4, 2, 6 ; de membres, XÉN. Cyn. 2, 8 ; 4, 1, etc. ; de pers. PLUT. Lyc. 16, etc.

Étym. εὖ, πήγνυμι.

ές, (< πήγνυμι) of the body or limbs, compact, firm, Pl. Lg. 775c, X. Cyn. 4.1, 5.30, Philostr. Gym. 34; παιδάριον Plu. Lyc. 16; of things, σχαλίδες X. Cyn. 2.7; βάκτρον Theoc. 25.208; of blood, readuy coagulating, Aret. SD 2.4; Comp., Ph. 1.418; firm in texture, well-woven, BGU 1564.10 (ii AD); metaph, sound, solid, of style, Phld. Po. 994.34, 35. Adv. -γέως Oppian. H. 3.401.

ές, gut zusammengefügt, von kräftigem Baue, bes. von guter Leibesbeschaffenheit, Hippocr.; εὐπαγὲς ξυνίστασθαι τὸ φυόμενον Plat. Legg. VI.775c ; σχαλίδες Xen. Cyn. 2.7 ; ναῦς Luc.; μηροί Opp. Cyn. 1.188, u. sonst bei Sp.
• Adv. εὐπαγέως, Opp. Hal. 3.401.