'ας (ἡ) :
      1 facilité à tomber, caducité, HPC. 230, 37 ;
      2 facilité à obtenir : δι' εὐπετείας, EUR. Ph. 262 ; κατ' εὐπέτειαν, DH. 6, 52 ; μετ' εὐπετείας, PLAT. Tim. 64 d, facilement, en toute facilité ; au pl. εὐπετείας διδόναι, PLAT. Rsp. 364 c, donner des facilités, être indulgent ;
      3 p. suite, grande quantité, abondance (de nourriture, de femmes, etc.) HDT. 5, 20 ; XÉN. Œc. 5, 5 ; PLAT. Leg. 718 d ; PLUT. Nic. 20.

Étym. εὐπετής.

'

Ion. εὐπετείη, ἡ, ease, δι’ εὐπετείας easily, E. Ph. 262; μετ’ εὐπετείας γίγνεσθαι Pl. Ti. 64d; κατὰ πολλὴν εὐπέτειαν D.H. 6.52; pl., εὐπετείας διδόναι give facilities, grant indulgences, κακίας πέρι Pl. R. 364c.
easiness of getting or having, γυναικῶν Hdt. 5.20; τροφῆς X. Oec. 5.5; τῶν προθυμουμένων Pl. Lg. 718d; ἀγορᾶς Plu. Nic. 20.
easy decline, degeneration, Hp. Nat. Hom. 12.

ἡ, Leichtigkeit, bes. Etwas zu erlangen, γυναικῶν Her. 5.20, wie Plat. mit ἀφθονία verbunden, Legg. IV.718d ; τροφῆς εὐπέτειαν παρέχειν, reichlich Nahrung darbieten, der εὐμάρεια entsprechend, Xen. Oec. 5.5 ; τῆς ἀγορᾶς Plut. Nic. 20, Leichtigkeit der Zufuhr ; – δι' εὐπετείας, leicht, Eur. Phoen. 262 u. Sp.; auch κατ' εὐπέτειαν, Dion.Hal. 6.52 ; μετ' εὐπετείας, Plat. Tim. 64d.
Uebertr., εὐπέτειαν διδόναι Plat. Rep. II.364c.