εὐ·μαθής, ής, ές [ᾰ]
      1 pass. facile à apprendre ou à comprendre, ESCHL. Eum. 442 ; joint à εὔγνωστος, XÉN. Œc. 20, 14 ;
      2 act. qui apprend facilement : τινος, PLAT. Ep. 344 a ; πρός τι, DÉM. 705, 11, qqe ch. ; abs. p. opp. à δυσμαθής, PLAT. Rsp. 486 c.

• Cp. -θέστερος, XÉN. Mem. 1, 2, 35 ; PLAT. Leg. 718 d ; DÉM. 705, 11.

Étym. εὖ, μανθάνω.

ές, (< μαθεῖν) ready or quick at learning, opp. δυσμαθής, Pl. R. 486c, al. ; τινος Id. Ep. 344a; πρός τι D. 24.17 (Comp.). Adv. -θῶς, παρακολουθεῖν Aeschin. 1.116; Comp. -έστερον Pl. Lg. 723a. Pass., easy to learn or know, intelligible, A. Eu. 442, Arist. Rh. 1409b4; εὐ. φώνημα well-known, S. Aj. 15; εὔγνωστα καὶ εὐ. X. Oec. 20.14, cf. S. Tr. 614; Comp., διήγησις Plb. 14.12.5.

ές,
1) leicht lernend, auffassend, begreifend, Ggstz δυσμαθής, Plat. Rep. VI.486c, oft mit μνήμων verbunden, wie VI.503c ; τινός, epist. VII.344a ; πρὸς τὰ λοιπὰ εὐμαθέστεροι γενήσεσθε, ihr werdet das Uebrige leichter verstehen, Dem. 24.17 ; Sp.
• Adv., εὐμαθῶς παρακολουθεῖν, d.i. willig, Aesch. 1.116 ; ἵνα εὐμενῶς καὶ εὐμαθέστερον τὴν ἐπίταξιν δέξηται, leichter, williger aufnehmen, Plat. Legg. IV.723a.
2) leicht zu lernen, verständlich, τούτοις ἀμείβου πᾶσιν εὐμαθές τί μοι Aesch. Eum. 442 ; φώνημα Soph. Aj. 15, wie σῆμα Tr. 612 ; εὐμαθεῖς γίγνονται οἱ λόγοι Aesch. 1.8 ; εὔγνωστα καὶ εὐμαθῆ πάντα παρέχειν Xen. Oec. 20.14 ; τάδε σοι εὐμαθέστερα ὄντα Mem. 1.2.35 ; Folgde.