ῆς (ἡ) :
      1 ver, particul. dans les chairs corrompues, IL. 19, 26, etc. ; HDT. 3, 16 ; cf. HPC. 622, 26 ; PLAT. Ax. 365 c ; ARSTT. H.A. 2, 15, 10 ;
      2 ver de terre, ORPH. Lith. 594.

➳ D’ord. au pl., rar. au sg. HPC. 622, 35 ; ANTH. 7, 472 ; 14, 149.

Étym. inconnue.

ἡ, worm, maggot, the larva of the fly (rarely in sg., AP 7.472.10 (Leon.)), different fr. ἕλμινς ; Hom. only in Il., of worms bred in flesh, 19.26, 24.414, al. ; ὑπ’ εὐλέων καταβρωθῆναι Hdt. 3.16, cf. 4.205, Hp. Mul. 1.75, Pl. Ax. 365c, Arist. HA 506a30; — of common worms, Orph. L. 600.

ἡ (von εἴλω ? Andere von οὐλή od. αὐλός), Made, bes. die im verwesenden Fleische, gew. im plur., Il. 19.26, 24.414 ; αἰόλαι, wimmelnde, kribbelnde Würmer, 22.509 ; Hippocr.; ὑπ' εὐλέων καταβρωθῆναι Her. 3.16 ; ζῶσα εὐλέων ἐξέζεσε 4.205 ; σηπόμενος καὶ εἰς εὐλὰς καὶ κνώδαλα μεταβάλλων Plat. Ax. 365c ; vgl. Arist. H.A. 2.6 ; καὶ σκώληκες Plut. Artax. 16 ; den sing. hat Hippocr.; Anth. XIV.149. Von anderen, vielleicht Regenwürmern, Orph. Lith. 15.91. Vgl. ἕλμινς.