εὐ·κραής, ής, ές [ᾱ] bien mélangé, d’où :
      1 tempéré (climat) ARSTT. Meteor. 1, 14, 10 ;
      2 modéré (vent) A.RH. 2, 1228, etc. ;
      3 fig. calme, paisible (désir, amour) OPP. H. 4, 33.

➳ Épq. ἐϋκραής, A.RH. l. c. etc.

Étym. cf. εὔκρατος.

Ep. ἐϋκραής, ές, = εὔκρατος (v.l. for ἀκραής in Od. 14.299, Hes. Op. 594); of winds, gentle, A.R. 2.1228, 4.891; ἀὴρ Thphr. CP 1.11.6, 2.3.3 (nisi leg. εὐκράς); temperate, neither too dry nor too wet, τόποι Arist. Mete. 352a7; of love, Oppian. H. 4.33. = εὐκράς¹ 2, Poll. 6.23 (interpol.). Adv. -αῶς prob. cj. for εὐκραής in Aristaenet. 1.3.

[ᾱ], ep. ἐϋκρᾱής, = εὔκρατος, wohl gemischt, temperiert, κρήνη εὐκραὴς οὖσα πρὸς χειμῶνα καὶ θέρος Plat. Critia. 112d. Bes. von Winden, mäßig, milde, Ap.Rh. 4.891, οὖρος, 2.1228 ; übertr., ἔρως, Opp. H. 4.33. Vom Klima, τόποι, Arist. Meteor. 1.14.
• Adv. εὐκραῶς, Sp.