εὐ·καμπής, ής, ές :
      1 bien courbé, bien recourbé, en parl. de faux, OD. 18, 368 ; A.RH. 3, 1388 ; d’une clef, OD. 21, 6 ; d’un arc, HH. 27, 12 ; de cornes, LUC. D. mar. 15, 2, etc. ;
      2 qui se recourbe facilement, souple, flexible, PLUT. Syll. 17 ; LUC. Im. 14.

➳ εὐκαμπές [ᾰ] ANTH. 6, 4.

Étym. εὖ, κάμπτω.

ές, (< κάμπτω) well-bent or curved, δρέπανον Od. 18.368; κληῗδ’ εὐκαμπέα 21.6; χαλάσασ’ εὐκαμπέα τόξα h.Hom. 27.12; ἄροτρον, ἅρπη, Max. 458, A.R. 3.1388; εὐκαμπὴς τὰ κέρατα Luc. DMar. 15.2; τὸ εὐ. τῶν μελῶν Id. Im. 14.
flexible, φλοιός Thphr. HP 3.10.4; κλάδοι Str. 15.1.20; κατασκευάζειν τὸ κέρας εὐ. Plu. Sull. 17; of timber, Orib. 9.19.2 (Comp.); πῦον slippery, Aret. SD 1.10. (εὐκαμπὲς ἄγκιστρον AP 6.4 (Leon.) is corrupt; εὐκαπές (< κάπτω) easily swallowed, Salm.)

ές, wohl, schön gebogen. δρέπανον Od. 18.368, κληΐς 21.6, τόξον H.h. 27.12 ; sp.D., wie Theocr. 13.56 ; Ap.Rh. 3.1388 ; – ταῦρος τὰ κέρατα εὐκαμπής, mit schön gebogenen Hörnern, Luc. D. Marin. 15.2 ; τὸ εὐκ. τῶν μελῶν, im. 14 ; – κατασκευάζοντες τὸ κέρας εὐκαμπές, vom Heere, so daß es sich leicht wenden konnte, Plut. Sull. 17, vgl. Luc. enc. musc. 2.
[Bei Leon.Tar. 25 (VI.4) ist εὐκαμπές als Daktylus gebraucht, wo Salmas. εὐκαπές vermutet.]