εὐ·κίνητος, ος, ον [ῑ]
      1 facile à mouvoir, en parl. de choses, HPC. Aph. 1247 ; PLAT. Tim. 58 e ; ARSTT. An. 1, 2, 15, etc. ; en parl. de pers. ARSTT. H.A. 1, 8 ; fig. qu’on peut facilement tourner vers, ou amener à : πρός τι, ARSTT. Rhet. 2, 2, 11 ; εἴς τι, ANTH. App. 304, à qqe ch. ;
      2 fig. mobile, changeant, ARSTT. Categ. 8, 2 ; τὸ εὐ. HDN 7, 7, la mobilité, l’inconstance ;
      3 facile à ébranler, à réfuter (raisonnement) ARSTT. Metaph. 1, 9, 11.

• Cp. -ότερος, ARSTT. M. mor. 2, 3 ; P.A. 2, 4. • Sup. -ότατος, PLAT. Tim. 56 a ; dor. εὐκινατότατος [ᾱ] T. LOCR. 998 d.

Étym. εὖ, κινέω.

ον, easily moved, agile, Hp. Aph. 3.17, Pl. Ti. 58e; εὐκινητότατον εἶδος ib. 56a; εὐκινητότερον ψυχὴ σώματος Arist. MM 1199b32; εὐκινητότατον τὸ σφαιροειδές Id. de An. 405a12, al. ; of persons, Id. HA 491b13; mobile, of troops, Plb. 1.40.7.
easily moved, changeable, Arist. Cat. 8b35; τὸ εὐ.
fickleness, Hdn 7.7.1. Adv. -τως D.S. 20.95.
easily moued, inclinable, πρὸς ἀρετήν, πρὸς ὀργήν, Arist. Cat. 13a27 (Comp.), Rh. 1379a26; πρὸς ἀδικίαν Zaleuc. ap. Stob. 4.2.19. = εὐέλεγκτος, Arist. Metaph. 991a16. of language, flowing, graceful, Phld. Po. 994.35.

[ῑ], sich leicht bewegend, behend, Plat. Tim. 58e ff.; τὸ ἔχον ὀλιγίστας βάσεις εὐκινητότατον ἀνάγκη πεφυκέναι ib. 56a ; τὸ λουτρὸν τοὺς σκληροὺς εὐκινήτους ποιεῖ Arist. Probl. 3.16 ; Pol. u. a.Sp. Auch auf den Geist übertr., gewandt, leicht begreifend, Ggstz βραδύς, Arist. H.A. 1.8 ; πρὸς ὀργήν, leicht zum Zorn zu reizen, rhet. 2.2 ; τὸ τῆς γνώμης εὐκίνητον, Veränderlichkeit, Hdn. 7.7.2 ; – λόγος, leicht zu widerlegen, Arist. met. 1.7.