εὐκέλαδος < GRC < Lemma

Mainpage Search Dictionary Analyzer Documentation

GRC

εὐκέλαδος

Bailly

εὐ·κέλαδος, ος, ον [ᾰ] au bruit sonore ou mélodieux, EUR. Bacch. 160 ; AR. Nub. 312 ; ANTH. 7, 194.

Étym. εὖ, κέλαδος.

Bailly 2020 Hugo Chávez Gérard Gréco, André Charbonnet, Mark De Wilde, Bernard Maréchal & contributeurs / Licence Creative Commons Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification — « CC BY-NC-ND 4.0 »

LSJ

ον, well-sounding, melodious, λωτός E. Ba. 160 (lyr.); χοροί Ar. Nu. 312 (lyr.); μολπά AP 7.194 (Mnasalc.); κιθάρης γῆρυς Not. Scav. 1912.459 (Ostia), cf. Epic. in Arch.Pap. 7.8.

Liddell-Scott-Jones, Greek-English Lexicon (9th ed., 1940)

Pape

wohltönend (lärmend), λωτός, von der Flöte, Eur. Bacch. 160 ; χοροί Ar. Nub. 311 ; μάστιγες Opp. C. 4.158 ; μολπή Mnasalc. 11 (VII.194); σύριγξ Alcaeus 12 (Plan. 226).

Pape, Griechisch-deutsches Handwörterbuch (3. Aufl., 1914)