ή, όν :
      1 bienfaisant, ARSTT. Rhet. 2, 11, 4 ; avec un gén. de chose : εὐ. πολλῶν καὶ μεγάλων, ARSTT. Rhet. 1, 9, 4, disposé à rendre beaucoup de services et d’importants ; avec un gén. de pers. εὐ. τινος, PLAT. Def. 412 e, bienfaisant pour qqn ;
      2 qui concerne un homme bienfaisant : δόξα εὐ. ARSTT. Rhet. 1, 5, 9, la réputation de faire du bien ; τὸ εὐεργετικόν, DS. 1, 25, la bienfaisance.

• Cp. -ώτερος, HDN 6, 9, 16 ; • Sup. -ώτατος, POL. 7, 8, 6.

Étym. εὐεργέτης.

ή, όν, productive of benefit, beneficent, ὠφέλιμα καὶ εὐ. Arist. Rh. 1388b12, cf. Phld. Piet. 11, etc. ; δόξα εὐ. a reputation for beneficence, Arist. Rh. 1361a28; ἀρετὴ δύναμις εὐ. πολλῶν καὶ μεγάλων ib. 1366a38; c. gen. pers., φιλανθρωπία ἕξις εὐ. ἀνθρώπων Pl. Def. 412e; τὸ εὐ.
beneficence, D.S. 1.25; Comp., τὸ εὐεργετικώτερον Hdn. 6.9.8; of persons, beneficent, bountiful, εὐεργετικὸν (v.l. -τητικὸν) εἶναι καλόν Arist. EN 1171b16, etc. ; εὐ. χρηστὸς φιλάνθρωπος Muson. Fr. 8 p. 39H. ; Sup. -ώτατος, εἰς τοὺς Ἕλληνας Plb. 7.8.6. Adv. -κῶς, διακείμενος OGI 90.11 (Rosetta, Ptol. V), cf. IG 5(2).266.13 (Mantinea, i BC).

ή, όν, zum Wohltun geneigt, gern wohltuend, ἕξις εὐεργετικὴ ἀνθρώπων Plat. defin. 412e ; Arist. rhet. 2.11 u. A.; τὸ εὐεργετικόν, die Wohltätigkeit, DS. 1.25. – Superl. εὐεργετικώτατος, Pol. 7.8.6. – Auch adv., Sp.