εὐ·επίθετος, ος, ον :
      1 facile à envahir, à attaquer, THC. 6, 32 ; XÉN. An. 3, 4, 20 ;
      2 p. suite, exposé à, πρός et l’acc. PLAT. Pol. 306 a ; abs. ARSTT. Pol. 5, 11, 24.

• Cp. -ώτερος, DC. 50, 32.

ον, easy to set upon or attack, τινι Th. 6.34, D.C. 50.32 (Comp.); τόποι Plb. 4.19.12; εὐεπίθετον ἦν… τοῖς πολεμίοις was easy for them to make an attack, X. An. 3.4.20 (but εὐ. τοῖς ἐχθροῖς exposed to assault by…, Antip. Stoic. 3.255); εὐ. ὁ μεθύων Arist. Pol. 1314b34; εὐ. τοῖς… ἀμφισβητητικοῖς Pl. Plt. 306a. Adv. εὐεπιθέτως, ἔχειν to be exposed, Aen.Tact. 23.4.

leicht anzugreifen, εὐεπίθετον ἦν ἐνταῦθα τοῖς πολεμίοις Xen. An. 3.4.20, wie εὐεπίθετος ἡμῖν εἴη, für uns leicht anzugreifen, Thuc. 6.34 ; μάλ' εὐεπ. πρὸς τὰς τῶν πολλῶν δόξας Plat. Polit. 306a ; Sp., wie τόποι Pol. 4.19.12 ; auch adv.