(seul. part. prés. épq. εὐδιόων) être calme, tranquille, serein, en parl. du temps, OPP. H. 3, 58 ; ARAT. 899 ; de la mer, A.RH. 2, 371 ; fig. en parl. de pers. A.RH. 2, 903.

Étym. εὐδία.

Ep. part. εὐδιόων, (< εὔδιος) to be fair or calm, of sea and weather, κόλπος A.R. 2.371; [ἄνεμος] Oppian. H. 3.58; πάντῃ Διὸς εὐδιόωντος Arat. 899; of persons, to enjoy such weather, A.R. 2.903.

(vgl. εὐδία), still, heiter sein, nur partic. praes. bei sp.D.; vom Meere, ruhig sein, Ap.Rh. 2.371 Opp. Cyn. 1.13 ; von den Seefahrern, τέμνον πλόον εὐδιόωντες 1.424 ; ἄνεμος εὐδιόων Hal. 3.58 ; vom Vogel, der nicht die Flügel schwingt, sondern ruhig schwebt, εὐκήλοισιν εὐδιόων πτερύγεσσιν Ap.Rh. 2.935. Vgl. εὐδιάζω.