εὐ·γενής, ής, ές :
   I bien né, càd. :
      1 de bonne naissance, de noble origine, de bonne race, ESCHL. Pers. 704 ; SOPH. O.C. 728 ; c. titre d’honneur, au • Sup. εὐγενέστατος, très noble, BAS. 4, 1040 c, CHRYS. 3, 606 a edd. Migne ; en parl. d’animaux (cheval, THGN. 184 ; SOPH. El. 25 ; lion, ESCHL. Ag. 1259, chien, PLAT. Rsp. 375 a) ; de plantes, EL. V.H. 2, 14 ; p. anal. en parl. de pays, PLUT. Cato mi. 25 ; de la vigueur des organes du corps, TH. H.P. 5, 1, 7 ; de la beauté du corps, de la noblesse des traits, SOPH. fr. 713 ; EUR. Hel. 10 ; en parl. du style, EL. N.A. fin ;
      2 au mor. (d’ord. en ce sens γενναῖος) de nobles sentiments, généreux, ESCHL. Sept. 409 ; SOPH. Ant. 38, Ph. 874 ; EUR. Tr. 1035 ; PLAT. Def. 413 b ;
   II qui est la marque d’une noble origine : τὸ ἐστίχθαι εὐγενές, HDT. 5, 6, être tatoué est un signe de noblesse.

• Cp. εὐγενέστερος, ARSTT. Plant. 1, 1 et 2. • Sup. εὐγενέστατος, SOPH. (PLUT. M. 282 b) ; XÉN. Hell. 4, 1, 7 ; TH. H.P. 5, 1, 7, etc.

Étym. εὖ, γένος.

ές, in Hom. εὐηγενής, and in h.Ven. 94 ἠϋγενής ; (< γένος): — well-born, A. Pers. 704 (troch.), S. OC 728, etc. ; εὐ. δόμος E. Ion 1540; τὸ μὲν ἐστίχθαι εὐγενὲς κέκριται being tattooed is esteemed a mark of nobility, Hdt. 5.6. in Trag. etc. with the connotation noble-minded, generous (more prop. γενναῖος, cf. Arist. Rh. 1390b22), S. Ant. 38, Ph. 874, etc. ; διαφέρει φύσις γενναίου σκύλακος… νεανίσκου εὐ. Pl. R. 375a. of animals, high-bred, ἵππος Thgn. 184, S. El. 25; λέων A. Ag. 1259; ὄρνιθες Plb. 1.58.7; of plants, of a good sort, Ael. VH 2.14; ῥόαι Eriph. 2.11; πυροί Gal. 11.120; βλαστοί Gp. 5.37.2; so in Comp., Eub. 44; φλέβες καὶ ἶνες Thphr. HP 5.1.7 (s.v.l., cf. εὐτενής)· χαλκός S. Fr. 864 (v.l.); metaph, of a wife, ὥσπερ εὐγενῆ χώραν ἐντεκνώσασθαι παρασχεῖν Plu. Cat. Mi. 25. of outward form, noble, δέρη, πρόσωπον, E. Hel. 136, Med. 1072; of style, τὸ εὐ. τῆς λέξεως Ael. NA Epil. ; εὐ. ῥυθμοί D.H. Comp. 18. Adv. -νῶς nobly, bravely, κατθανοῦμεν E. Cyc. 201, cf. Tr. 727; εὐτυχεῖν Plu. 2.7f.

ές, wohlgeboren, von edler Abkunft, Geburt, Aesch. Spt. 391 ; εὐγενὲς γύναι Pers. 690 ; λέοντος εὐγενοῦς ἀπουσία Ag. 1232 ; Soph., wo Kreon die Athener anredet, χθονὸς τῆσδ' εὐγενεῖς οἰκήτορες, O.C. 732, die als Autochthonen edler Abkunft sich rühmen ; auch ἵππος εὐγενής, El. 25 ; Eur. oft, auch εὐγενὴς δόμος, Ion 1540 ; ἀπ' εὐγενοῦς ῥίζης I.T. 609 ; übertr. auf das edle Aeußere, εὐγενῆ παρθένον εἶδος Hel. 10 ; δέρη, παρηΐς, 136, Ion 242 ; πρόσωπον εὐγενὲς τέκνων Med. 1072 ; Her. 5.6. – Arist. unterscheidet A. H. 1.1 wie rhet. 2.15 εὐγενὲς τὸ ἐξ ἀγαθοῦ γένους, κατὰ τὴν τοῦ γένους ἀρετήν von γενναῖον, τὸ μὴ ἐξιστάμενον ἐκ τῆς αὑτοῦ φύσεως. – Von Tieren u. Pflanzen, von guter Race, guter Art, Arist. H.A. 1.8 ; Ael. V.H. 2.14 u. A.; χώρα, Plut. Cat. min. 25 ; Soph. frg. 713 sagt vom Monde ὅταν περ αὑτῆς εὐγενεστάτη φανῇ, d.i. beim Vollmonde. – Uebertr., edelgesinnt, hochsinnig, eine Gesinnung, wie sie der von edler Geburt haben muß, κατὰ μεταφορὰν μεγαλοπρεπὴς καὶ γενναῖος, Arist. rhet. 2.15 ; φύσις Soph. Phil. 862 ; εἴτ' εὐγενὴς πέφυκας εἴτ' ἐσθλῶν κακή Ant. 38 ; Eur. u. in Prosa ; Beschäftigungen, die des Edlen würdig sind, Aesch. u. A., Ggstz ἀγεννής. Auch von der Sprache u. dem Styl, Dion.Hal. u. a.Sp.

εὐγενής, -ές
(< εὖ, γένος), [in LXX: Job.1:3 (גָּדוֹל), 2Ma.10:13 R, 4Ma.6:5 4Mac 9:13 4Mac 9:23 4Mac 9:27 4Mac 10:3 4Mac 10:15 * ;]
__1. well born, of noble race: Luk.19:12, 1Co.1:26.
__2. noble-minded: compar., -έστερος, Act.17:11.†
(AS)