εὐ·ήνωρ, ορος (ὁ, ἡ) :
   I bon pour l’homme, d’où :
      1 qui convient à l’homme, viril, OD. 13, 19 ;
      2 qui rend fort (vin) OD. 4, 622 ;
   II fécond en hommes braves, PD. O. 1, 24 ; 6, 80 ; 11, 103 ; N. 10, 36 ; TRIPHIOD. 468.

➳ Dor. -εὐάνωρ, PD. ll. cc.

Étym. εὖ, ἀνήρ.

Dor. εὐάνωρ [α], ορος, ὁ, ἡ, Hom. (only in Od.), prob. ΄the joy of men΄, φέρον δ’ εὐήνορα οἶνον 4.622; φέρον δ’ εὐήνορα χαλκόν 13.19. later, of communities, etc., well-manned, abounding in brave men, Pi. O. 1.24, 6.80, etc. ; λαός Id. N. 10.36; ἵππος, of the Trojan horse, Tryph. 468.

ορος (ἀνήρ), gut für den Mann, mannhaft ; χαλκός Od. 13.19 (VLL. τὸν ἄνδρα εὖ τιθείς); οἶνος 4.622, dem Manne zuträglich, od. ihn kräftigend (VLL, ὁ ἀνδρείαν ποιῶν); γάμων εὐήνωρ θεσμός Orph. Arg. 882, den Mann zierend ; Hesych. erkl. εὐήνορα, ἀγαθά, λαμπρά. – Bei Pind. in dor. Form εὐάνωρ, mit guten, starken Männern, reich an guten Männern, wie εὔανδρος, Ἀρκαδία, Πέλοπος ἀποικία, Ol. 5.80, 1.24, λαός, Ἀχαρναί, N. 10.36, 2.17 ; so nennt Tryphiod. 468 das trojanische Pferd εὐήνωρ.