anc. att. ἐσιτήριος, ος, ον [ῐτ] qui concerne l’entrée ou l’abord : εἰσιτήριοι θυσίαι, sacrifice qu’offraient les magistrats avant d’entrer en charge, HLD. 7, 2 ; τὰ εἰσιτήρια, DÉM. 400, 24 ; 552, 3 ; τὰ ἐσιτήρια, DC. 45, 17, etc. sacrifice qu’offrait le sénat au commencement de l’année, à Athènes et à Rome.

Étym. εἴσειμι.

ον, (εἴσειμι) belonging to entrance; εἰσιτήρια (sc. ἱερά), τά, a sacrifice at the beginning of a year or entrance on an office, D. 19.190; εἰ. ὑπὲρ τῆς βουλῆς ἱεροποιῆσαι Id. 21.114, cf. SIG 695.25 (Magn. Mae., ii BC), D.C. 45.17; εἰσιτήριοι θυσίαι Hld. 7.2 ; sg., εἰσιτήριον, τό, entrance-deposit, PRyl. 77.37 (ii AD, ἰσητ -Pap.); — Att. Inscrr. have εἰσιτητήρια, IG2². 17, al.

zum Eingang gehörig, bes. τὰ εἰσιτήρια, Opfer beim Anfange des Jahres, nach B.A. 245 beim Antritt eines Amtes, ὅταν βουλεύειν ἢ ὅταν ἄρχειν τις χειροτονηθῇ, wo auch ein solches Opfer beim Eintritt der βουλὴ εἰς τὸ δικαστήριον erwähnt ist ; ibd. p. 187 steht einfach ἀρχὴ τοῦ ἔτους ἱερά, ἐν ᾗ προϊᾶσιν ἄρχοντες. Vgl. Dem. 19.190, 21.114 ; θυσίαι Heliod. 7.2.