εἰσ·άλλομαι, ion. et poét. ἐσ·άλλομαι (f. -αλοῦμαι, ao.1 εἰσηλάμην, v. ci-dessous) sauter dans ou sur : τι, IL. 12, 438, 466 ; 13, 679 ; 16, 558 ; PD. O. 8, 38 ; ANTH. 7, 124, s’élancer sur (un rempart) ; ἐς τὸ πῦρ, HDT. 2, 66, s’élancer dans le feu ; fig. ἐπὶ κρατί τινι εἰσ. SOPH. Ant. 1345, fondre sur la tête de qqn, en parl. d’un malheur.

➳ ἐσάλλομαι, IL. PD. ll. cc. — Ao.1, 3 sg. εἰσήλατο, SOPH. l. c. ; ἐσήλατο, IL. 16, 558 ; ANTH. l. c. Ao.2 (3 sg. sync.) ἐσᾶλτο, IL. 12, 466 ; 13, 679.

Ep. 3 sg. aor.2 ἐσᾶλτο : — spring or rush into, ἐσήλατο τεῖχος Ἀχαιῶν Il. 12.438; πύλας καὶ τεῖχος ἐσᾶλτο 13.679, cf. 12.466 ; πύργον εἰσαλλόμενοι Pi. O. 8.38 ; later ἐσ. ἐς τὸ πῦρ leap into it, Hdt. 2.66 ; εἰ. εἰς τὰ τείχη v.l. in X. Cyr. 7.4.4 ; ἀνακειμένῳ εἰς τὸν αὐχέν’ εἰσαλοίμην S. Fr. 756 ; [εἰς ἀσκόν] upon a bladder, Eub. 8 ; ἐπὶ κρατί μοι πότμος εἰσήλατο S. Ant. 1345 (lyr.).

(ἅλλομαι), hineinspringen ; πυρὸς κρατῆρας εἰσήλατο, in den Krater, Ep.adesp. (VII.124); ἐς τὸ πῦρ Her. 2.66 ; bei Hom, πύλας, τεῖχος εἰσᾶλτο, Il. 12.466, 13.679, εἰσήλατο τεῖχος 12.438 ; dagegen anstürmen, πύργον Pind. Ol. 8.38 ; εἰς τὰ τείχη εἰσήλατο Xen. Cyr. 7.4.4 ; Plut. Cleom.21 ; ἐπὶ κρατί μοι πότμος δυσκόμιστος εἰσήλατο Soph. Ant. 1326, stürzte auf mich ein. Im aor.2, εἰς τὸν αὐχένα εἰσαλοίμην, Soph. frg. 695.