ή, όν :
      1 qui concerne la paix, de paix, XÉN. Œc. 6, 1 ; ISOCR. 82 c ; ARSTT. Pol. 1, 6, 10 ;
      2 pacifique, PLAT. Leg. 829 a.

• Cp. -ώτερος, LUC. Im. 1 ; • Sup. -ώτατος, ISOCR. 82 c.

Étym. εἰρήνη.

ή, όν, of or for peace, λόγων εἰρηνιώτατος Isoc. 5.3; χρεία Arist. Pol. 1254b32; θυσίαι peace offerings, LXX 1 Ki. 11.15, al. ; ἄγγελοι καὶ δαίμονες Herm. ap. Stob. 1.49.45.
of or in peace, peaceful, βίος, πρᾶξις, etc., Pl. Lg. 829a, R. 399b, etc. ; ἐπιστῆμαι X. Oec. 1.17; Sup., Ph. 2.634. Adv. -κῶς peaceably, opp. πολεμικῶς, Isoc. 5.46, Phld. Hom. p. 45 O., etc. ; Comp. -ώτερον Luc. Fug. 5.
peaceable, of persons, Isoc. 2.24.

den Frieden betreffend, friedlich ; λόγος εἰρηνικώτατος Isocr. 5.3 ; Ggstz πολεμικός 2.24 ; ἐπιστῆμαι Xen. Oec. 1.17 ; ὄρχησις Plat. Legg. VII.814e.
• Adv., ἔχειν πρός τι, Antiphan. Ath. XIV.641f.

είρηνικός, -ή, -όν
(< εἰρήνη), [in LXX for שָׁלוֹם and cognates ;]
peaceful: Heb.12:11, Jas.3:17.†
(AS)